Davacı, davalı işveren nezdinde Ekim 1996-3.3.2003 tarihleri arası çalıştığının tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı ile davalılardan Sosyal Güvenlik Kurumu ve D.Gıda San. A.Ş vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davalı Kurum vekili ile Davalı D.Ö.Gıda San. A.Ş’nin tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacının temyiz itirazlarına gelince;
Davacı, davalılardan D.Gıda San. A.Ş ye ait iş yerinde Ekim 1996-03.03.2003 tarihleri arasında kesintisiz çalıştığı ve bu çalışmaların bir kısmının aynı iş yeride olmakla birlikte tali işveren durumunda bulunan davalılar M.Ç.ve M.K.’ın yanında geçtiğini ileri sürerek, Kuruma eksik bildirilen çalışmasının tespiti istemektedir. Mahkemece; davacının 05.10.1999-30.06.2000 ile 01.05.2002-03.03.2003 tarihleri arasında geçen ve eksik bildirilen çalışmalarının tespiti ile, davalılardan M.K.aleyhine açılan davanın atiye terkine ve 02.09.1998 tarihinden önce geçen çalışmaların hak düşürücü süreye uğradığı gerekçesi ile M.Ç.hakkında açılan davanın Hak Düşürücü süre nedeniyle reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden davalılardan M.Ç.’ca kurum 22.07.1997 tarihinde verilen, işe giriş bildirgesi ile davacının 08.07.1997 tarihinde işe girdiğinin bildirildiği, 08.07.1997 ile 02.09.1998 tarihleri arasında 1997 yılı 2. dönemde 46 gün, 3. dönemde 93 gün 1998 yılı 1 döneminde 65 gün ve 2 döneminde 92 gün 1998 yılı 1 döneminde 1 gün çalışmasının bildirildiği, mahkemece dinlenen bordro tanıkları davacının çalışmalarını doğruladığı anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasa"nın 79/10. maddesi olup yönetmelikle tespit edilen belgeleri işveren tarafından verilmeyen veya çalıştıkları Kurum’ca tespit edilmeyen sigortalılar, çalışmalarını hizmetlerinin geçtiği yılın sonundan başlayarak 5 yıl içerisinde mahkemeye başvurarak alacakları ilam ile ispatlayabilirlerse bu çalışmaların Kurum’ca dikkate alınacağı belirtilmiştir. Yerleşik Yargıtay görüşü, birden ziyade işe giriş bildirgesi verilmesi halinde çıkış yok ise ilk işe giriş bildirgesi ile son işe giriş bildirgesinin verildiği tarihler arasında geçen çalışmaların hak düşürücü süreye uğramayacağı, çıkış varsa hak düşürücü sürenin her kesim çalışma için ayrı ayrı hesaplanacağı çıkış tarihinden sonra işçinin aynı işyerinde çalışmasını sürdürmesi veya hak düşürücü süre içerisinde tekrar aynı işyerine girerek çalışmasının hak düşürücü sürenin işlemesine engel olmayacağıdır. Bu nedenle işe giriş ve çıkış tarihleri arasındaki kısmi bildirimin aksinin eşdeğer belgelerle ispat edilebileceği kabul edilmelidir.
Somut olayda davacının davalı M.Ç.tarafından Kuruma süresinde verilen 22.07.1997 tarihli işe giriş bildirgesi ile 08.07.1997 tarihinde çalışmaya başladığı ve çıkış tarihi olan 02.09.1998 tarihine kadar iş yerinde geçen çalışmalarının kısmi olarak bildirildiği anlaşıldığından 5 yıllık hak düşürücü süreden söz edilemez.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın işe giriş ve çıkış tarihleri olan 08.07.1998-02.09.1998 tarihleri arasındaki kuruma eksik bildirilen süre yönünden 5 yıllık hak düşürücü süreye uğradığından bahisle yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz eden davacı ile davalılardan Sosyal Güvenlik Kurumu ve D. Ö. Gıda San. A.Ş"ye iadesine, 23.06.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.
