Davacı,  davalı işveren nezdinde 06.07.1993-31.05.1995 tarihleri arası çalıştığının tespitine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı ile davalılardan Kurum vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davalı Kurum  vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacının temyiz itirazlarına gelince;
Dava  davacının davalı İ. Spor  futbol Kulübüne ait işyerinde 06.07.1993-31.05.1994 ile 15.06.1994-31.05.1995  tarihleri arasında  futbolcu  olarak kesintisiz  çalıştığı iddiasına dayalı  davalı  Kuruma eksik bildirilen  çalışmasının tespiti istemine ilişkindir.   Mahkemece  davacının  davalı Kulüpte 20.08.1993-31.5.1994 tarihleri  arasında  çalıştığının   tespitine  karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden  davalı işverence kurum kayıtlarına 17.09.1993 tarihinde intikal eden işe giriş bildirgesi ile davacının 20.08.1993  tarihinde işe girdiğinin bildirildiği,  20.08.1993 ile 01.07.1994  tarihleri arasında 1993 yılı 2. dönemde  10 gün,  3. dönemde 55 gün 1994 yılı 1 döneminde  60 gün ve 2 döneminde 7 gün çalışmasının bildirildiği, Türkiye  Futbol Federasyonu Başkanlığı bildiriminden  davacı ile davalı Klüp arasında 06.07.1993-31.05.1994 ile 15.06.1994-31.05.1995tarihli sözleşmelerin  yapıldığı  anlaşılmaktadır.
Davanın yasal dayanağı 506 sayılı Yasa"nın 79/10.  maddesi olup yönetmelikle tesbit edilen belgeleri   işveren   tarafından    verilmeyen    veya   çalıştıkları   Kurum’ca  tespit  edilmeyen sigortalılar,  çalışmalarını hizmetlerinin   geçtiği yılın sonundan başlayarak  5 yıl  içerisinde mahkemeye  başvurarak  alacakları ilam ile ispatlayabilirlerse  bu çalışmaların  Kurum’ca  dikkate alınacağı  belirtilmiştir.  Yerleşik  Yargıtay görüşü, birden ziyade  işe giriş   bildirgesi verilmesi  halinde  çıkış  yok  ise  ilk   işe  giriş   bildirgesi  ile  son işe giriş bildirgesinin verildiği  tarihler  arasında geçen çalışmaların hak  düşürücü süreye  uğramayacağı,  çıkış varsa hak düşürücü sürenin  her kesim çalışma için ayrı  ayrı hesaplanacağı çıkış  tarihinden sonra işçinin aynı işyerinde  çalışmasını sürdürmesi veya hak düşürücü  süre içerisinde  tekrar aynı işyerine girerek  çalışmasının  hak düşürücü sürenin  işlemesine engel olmayacağıdır. Bu nedenle işe giriş ve çıkış tarihleri   arasındaki kısmi bildirimin  aksinin eşdeğer  belgelerle ispat  edilebileceği kabul edilmelidir.
Somut olayda davacının  davalı işveren tarafından Kuruma süresinde verilen 17.09.1993  tarihli işe giriş bildirgesi ile 20.08.1993 tarihinde çalışmaya başladığı ve çıkış tarihi olan 01.07.1994  tarihine kadar iş yerinde çalışmaya devam ettiği SSK kayıtlarından anlaşılması karşısında, çalışmaya devam ettiği sırada yenilenen  17 06.11994 tarihli tek tip profesyonellik sözleşmesi  gereği 15.06.1994-31.05.1995 tarihleri arasında davalı Spor kulübü iş yerinde futbolcu olarak  çalışmaya devam ettiği anlaşıldığından 5 yıllık hak düşürücü süreden söz edilemez.
Mahkemece  bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın 15.06.1994-31.05.1995 tarihleri arasındaki süre yönünden  5 yıllık hak düşürücü süreye uğradığından bahisle  yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacının   bu yönleri amaçlayan  temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 23.06.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.