MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
HÜKÜM : Mahkumiyet (5237 sayılı TCK"nın 157/1, 52/2-4, 51 maddeleri uyarınca erteli 1 yıl hapis ve 1.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, temyiz talebinin reddi)

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tebligat Kanunun 35. maddesinin 1. fıkrası hükmüne göre; muhataba veya tebligat evrakında belirtilen adreste bulunan ve muhatap adına tebligatı kabule yetkili kişilere önceden usulüne uygun olarak tebligat yapılmış olması gerekir. Bu durum Tebligat Kanunu 35. maddesinin uygulanabilmesi için ilk aşamayı oluşturur.
Gerekçeli kararın tebliğ edildiği son adreste, sanığa usulüne uygun bir tebligatın yapılmamış olduğunun anlaşılması karşısında; 7201 sayılı Tebligat Kanununun 35. maddesi uyarınca yapılan tebligatın usul ve yasaya aykırı olduğu dikkate alınarak, sanığın temyiz başvurusunun öğrenme tarihinden itibaren süresinde yapıldığı ve kesinleştirme işleminin usulüne uygun olmadığı kabul edilerek mahkemenin sanık hakkında temyiz talebinin reddine ilişkin verdiği 13/04/2016 tarihli talebinin reddine ilişkin ek karar kaldırılmak suretiyle yapılan temyiz incelemesinde,
Sanığın, aslında kiracısı olduğu evi, kendisinin olduğuna dair yalan söyleyerek bu duruma inanan katılan ile sözde evi satma hususunda anlaştıktan sonra kapora adı altında katılandan 1.000 TL alarak haksız menfaat temin ettiğinin iddia edildiği olayda;

Oluşa, sanığın savunmalarına, katılanın beyanlarına ve tüm dosya kapsamına göre; sanığın, sabit görülen eyleminin dolandırıcılık suçunu oluşturduğuna yönelik kabulde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine,
Ancak ;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19.06.2007 tarih ve 2007/10-108 E., 2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi kanun koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 50 gün olarak tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından adli para cezasına ilişkin sırasıyla “50 gün” ve “1.000 TL” terimlerinin tamamen çıkartılarak yerine, sırasıyla "5 gün" ve "100 TL" ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/06/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.