Irza geçmeye eksik teşebbüs, şartlı tehdit, müessir fiil ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından hükümlü Şaban"ın bozma üzerine hakkında 5237 sayılı TCK.nun uygulanıp uygulanamayacağı ile ilgili olarak Kozan Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 24.8.2006 gün ve 2006/28 Esas, 2006/153 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay"ca incelenmesi hükümlü müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,

Ancak;

Kesinleşen önceki hükümde sanığın suç tarihinde 17 yaşındaki mağdureye karşı zorla ırza geçmeye teşebbüs olarak kabul edilen eyleminin, 5237 Sayılı TCK.nunda 103/2.madde kapsamında bulunduğu halde, 103/1. maddesine uyduğunun kabulü ile uygulama yapılması,

Gündüzleyin konut dokunulmazlığını bozmak suçu takibi şikayete bağlı ve 5237 Sayılı Yasa"nın 73/8. maddesine göre uzlaşma kapsamında kaldığı ve uzlaşmanında bir kovuşturma şartı olduğu nazara alınarak 5271 Sayılı CMK.nun 253 ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması ve sonucuna göre hüküm kurulması gerektiğinin gözetilmemesi,

Kesinleşen hükümde, şartlı tehdit suçundan 3 yıl olan temel cezanın 1/6 oranında artırımla 3 yıl 6 ay ve silahla yaralama suçundan ise 2 yıl olan temel cezanın 1/2 oranında artırımla teşdit uygulanması karşısında, 5237 Sayılı Yasa uyarınca ceza belirlenirken teşditte oranlılık ilkesine uyulmaması,

CMK.nun 232/c maddesi hükmü karşısında suç tarihi ve suç yerinin karar başlığında gösterilmemesi,

Kabule göre de,

Irza geçmeye teşebbüs eyleminde 5237 sayılı Yasanın 103/1. maddesine göre kurulan hükümde kesinleşen önceki karardaki teşditte oranlılık ilkesine uyulmaması,

Kanuna aykırı, hükümlü müdafinin temyiz itirazları da bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek hükümlü lehine infaz sırasında kazanılmış hak oluşmayacağıda dikkate alınmak suretiyle CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 8.2.2007 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.