Kendini savunamayacak durumda olan kişiye nitelikli cinsel saldırı suçundan sanık BD"ın yapılan yargılanması sonunda; atılı suçtan mahkümiyetine dair A 9. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 15.05.2007 gün ve 2006/294 Esas, 2007/152 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay"ca incelenmesi sanık ve müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:

Oluşa uygun olarak sanığın işlediği kabul edilen kendini savunamayacak durumda olan mağdureye yönelik müteselsil nitelikli cinsel saldırı suçuna uyan 5237 sayılı TCK.nun 102/2 ve 102/3-a maddeleri uyarınca verilen ceza, temel cezanın teşdiden belirlenmesi ve diğer artırım nedeniyle 10 yılı geçse dahi, suçun sonucunda ruh sağlığının bozulmasından dolayı hakkaniyet gereği neticenin ağırlığına göre tayin edilen cezanın 102/5. maddesi gereğince bir miktar daha artırılması, zincirleme biçimde kasten işlediği eylemi neticesi gerçekleşen TCK.nun 102. maddesinin 5. fıkrasındaki suçun ağırlaşmış hali teselsül edemeyeceğinden 43. maddesi uyarınca yapılacak arttırmanın 102/5. madde ile tayin edilen ceza üzerinden değil bu maddenin tatbikinden önceki fıkralara göre bulunan ceza miktarı üzerinden yapılarak elde edilen artırım tutarının cezaya eklenmesi ve bu sıraya uyularak sonuç cezanın belirlenmesi yerine 102/5. maddenin uygulama dışı bırakılması karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Delillerle iddia ve savunma duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan yerinde görülmeyen sanık ve müdafiin temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, 07.04.2008 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.