Çocuğun cinsel istismarı suçundan sanık Muzafferin bozma üzerine yapılan yargılanması sonunda; mahkumiyetine dair, (Düzce Ağır Ceza Mahkemesi) nden verilen 18.09.2007 tarih ve 2007/141 Esas, 2007/238 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay"ca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan, dava evrakı Yargıtay C. Başsavcılığının 30.01.2008 günlü tebliğnamesiyle Daireye gönderilmekle gereği düşünüldü:

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sair temyiz itirazlarının reddine,

Ancak;

Dairemizin 05.04.2007 günlü bozma kararında da izah edildiği üzere 5237 sayılı TCK"nın 103/1-a maddesinde mefruz cebir suçun unsuru olarak düzenlenmiş ve aynı Yasa"nın 103/4. maddesinde ise eylemin 103/1-a madde kapsamında bulunan mağdurlara karşı ayrıca cebir veya tehditle işlenmesinin artırım nedeni olduğu vurgulanmış ve mahkemece de oluşu kabul edilen, sanığın zeka geriliği nedeniyle mukavemet edemeyecek durumdaki mağ-dureye karşı gerçekleştirdiği eyleminde ayrıca cebir veya tehditte bulunmadığı ve olayda 103/4 maddesinin koşulları mevcut olmadığı halde sanığa tayin olunan cezanın yazılı gerekçelerle 103/4. madde ile artırılması suretiyle fazla ceza tayini,

Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca (BOZULMASINA), 03.04.2008 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.