MAHKEMESİ : Gaziantep 2. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 22/09/2014
NUMARASI : 2013/1316-2014/1586

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı kira bedelinin tespiti davasına dair karar, davacı ve davalı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla, dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava, kira bedelinin tespiti istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davacılar vekili tarafından ayrı ayrı temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında yazılı kira sözleşmesi bulunmamaktadır. Davacı vekili müvekkiline ait iki işyerinde davalının sözlü kira sözleşmesiyle kiracı olduğunu, taşınmazları tek dükkan olarak kullandığını, davalı hakkında kira alacağının tahsiline yönelik başlatılan icra takibine davalının dükkanların kira bedelinin aylık 75"er TL olduğundan bahisle itiraz ettiğini, dükkanların kira bedelinin aylık 75"er TL olamayacağının açık olduğunu belirterek 2012 ve 2013 yıllarına ait aylık kira bedelinin 1.650 TL olarak tespitini, kira bedelinin 01.01.2012 tarihinden itibaren geçerli sayılmasını talep etmiştir. Davalı vekili davanın süresinde açılmadığını, dükkanların kira bedelinin aylık 75 er TL olduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur. Davalı vekili rapora yönelik itirazlarını sunduğu 12.08.2014 tarihli dilekçesinde davacının ancak 01.01.2014 tarihinden itibaren endekse göre tesipt isteyebileceğini savunmuştur. Mahkemece davanın kısmen kabulü ile iki ayrı işyeri için 01.01.2014 tarihinden itibaren aylık kira bedelinin 1.535 TL olarak tespitine karar verilmiştir. Bu şekilde kurulan hüküm hangi taşınmazların veya hangi bölümlerin kira parasının tespit edildiğini göstermekten uzak olduğu gibi davacıya sözlü kira ilişkisinin başlangıcını, son dönemde ödenen kira bedelinin ne kadar olduğu hususunun açıklattırılması ve ispat hakkı tanınması ve sonucuna göre davacı vekiline, hangi sözleşme gereğince kiralanan taşınmazın kira parasının hangi bedelden tespitini talep ettiği açıklattırılarak, buna göre ve infazda tereddüt oluşturmayacak şekilde, kiralanan işyerleri ve sözleşme de açıkça belirtilmek suretiyle hüküm kurulması gerekirken yazılı şekilde tek bir kira parasının tespitine karar verilmesi doğru değildir.
Hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalının temyiz itirazlarının kabulü ile 6100 sayılı HMK.ya 6217 Sayılı Kanunla eklenen geçici 3.madde hükmü gözetilerek HUMK.nın 428.maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 19.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.