MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük


Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık ve müdafinin,sanığın yokluğunda verilen 09.09.2014 tarihli hükme yönelik infaz durdurma ile birlikte eski hale getirme talebinde bulunmaları üzerine mahkemece 17.12.2014 tarihinde sanığın temyiz isteminin süreden reddine dair ek karar verildiği,sanık müdafinin talebiyle ilgili olarak ise, 25.12.2014 tarihinde eski hale getirme talebinin kabulüne dair ek karar verildiği, eski hale getirme talebi hususunda karar verme yetkisinin CMK.nun 42/1. maddesine göre hükmü temyizen incelemekle görevli Yargıtay"a ait olduğu gözetilmeksizin, mahkemenin eski hale getirme talebinin kabulüne dair 25.12.2014 tarihli ek kararının hukuki değerden yoksun olduğu kabul edilerek ve mahkemenin 17.12.2014 tarihli temyiz talebinin reddine dair ek kararı da kaldırılarak yapılan incelemede;
5271 sayılı Yasanın 34/2. maddesine gore; “Kararlarda, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekilleri belirtilir.” Aynı Yasanın 231/3 maddesinde; “Hazır bulunan sanığa ayrıca başvurabileği kanun yolları, mercii ve süresi bildirilir” amir hükmü yer almaktadır. 232/6. maddesinde ise; “Hüküm fıkrasında, 223 üncü maddeye göre verilen kararın ne olduğunun, uygulanan kanun maddelerinin, verilen ceza miktarının, kanun yollarına başvurma ve tazminat isteme olanağının bulunup bulunmadığının, başvuru olanağı varsa süresi ve merciinin tereddüde yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerekir.” şeklinde bir düzenleme bulunmaktadır.
5271 sayılı Yasanın 35. ve devamı maddelerinde kararların açıklanması ve tebliğinden bahsedildikten sonra, 39. ve devamı maddelerde sürelerin hesaplanması usulü belirtilmiştir. 40. madde ise; eski hale getirme talebi ile ilgilidir. Yasanın 40. maddesine göre; “(1) Kusuru olmaksızın bir süreyi geçirmiş olan kişi, eski hale getirme isteminde bulunabilir. (2) Kanun yoluna başvuru hakkı kendisine bildirilmemesi halinde de, kişi kusursuz sayılır.” Ceza Usul Yasasının 264. maddesinde ise; yasa yolunun belirlenmesinde yanılma halinde ne yapılacağı hükme bağlanmıştır. Buna göre; “(1) Kabul edilebilir bir başvuruda kanun yolunun veya merciin belirlenmesinde yanılma, başvuranın haklarını ortadan kaldırmaz. (2) Bu halde başvurunun yapıldığı merci, başvuruyu derhal görevli ve yetkili olan mercie gönderir.”
Bu düzenlemelere bakıldığında,Yargıtay Ceza Genel Kurulu”nun, 05.12.2006 gün ve 2006/278 Esas, 2006/291 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere,sadece yasa yolu ve merciinin yanlış gösterilmiş olması “yasa yolu süresinin” işlemeye başlamasını engellemeyecektir. Bu durumda, “temyiz” yasa yolu yanlış olarak “itiraz” ve başvurulabilecek mercii ise “Ağır Ceza Mahkemesi” biçiminde gösterilmiş olsa dahi temyiz süreleri işler ve süreden sonra yapılan temyiz başvurusu kabul edilemez.
Somut olayda; yasa yolunun “temyiz” yerine “itiraz” olarak,merciinin ise “Yargıtay” yerine“Ağır Ceza Mahkemesi”olarak gösterilmesi dışında, yasa yolu süresi ve yasa yoluna kimlerin ne şekilde başvurabilecekleri ayrıntılı ve doğru olarak gösterilmiş, karar sanığa usulüne uygun tebliğ edilmiş, ancak süresinde herhangi bir yasa yoluna başvuran olmamıştır. Şu durumda, yapılan uygulama hukuka uygun sayılmalı ve temyiz yasa yolu süresi geçirildiği için hükmün kesinleştiği kabul edilmelidir.
Bu itibarla,yokluğunda verilen ve 17.10.2014 tarihinde usulüne uygun tebliğ edilen hükmü, CMUK.nun 310. maddesinde belirtilen bir haftalık yasal süreden sonra 05.12.2014 tarihinde temyiz eden sanığın ve 15.12.2014 tarihinde temyiz eden sanık müdafiinin, koşulları bulunmayan vaki eski hale getirme ve temyiz istemlerinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nun 317. maddesi gereğince REDDİNE, 21.11.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.