Rüşvet almak suçundan sanık M..... Ö....."ın bozma üzerine yapılan yargılanması sonunda; atılı suçtan mahkümiyetine dair, Nazilli Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 06/12/2005 gün ve 2005/352 Esas, 2005/353 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtay"ca incelenmesi sanık müdafii tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı C.Başsavcılığından 13/09/2006 günlü tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:

Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,

Ancak;

Sanığın, oluşu kabul edilen eylemi 765 sayılı Yasanın 212/1. maddesine uyan yapması gereken işi yapmak için rüşvet almak suçunu oluşturmakta ise de, 5237 sayılı TCK.nun rüşveti tanımlayan 252/3. maddesinde "rüşvet, bir kamu görevlisinin, görevinin gereklerine aykırı olarak bir işi yapması veya yapmaması için kişiyle vardığı anlaşma çerçevesinde bir yarar sağlamasıdır" denilerek; sadece nitelikli rüşvete yer verildiği, kamu görevlisinin yapması gereken bir işi yapması yada yapmaması gereken işi yapmaması için yarar sağlanmasının rüşvet suçu kapsamından çıkarıldığı cihetle sanığın eyleminin aynı Yasanın 257/3. maddesinde düzenlenen görevinin gereklerine aykırı davranarak çıkar sağlama suçu niteliğinde olduğu gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,

Kabule göre de;

Lehe yasanın belirlenmesi sırasında her iki kanun hükümlerine göre yapılan uygulamada ceza süreleri eşit olup 765 sayılı TCK.nun 212/1. maddesinde ayrıca adli para cezası ve memuriyetten yoksunluk öngörülmesi karşısında 5237 sayılı Kanunun sanık lehine sonuç doğurduğu gözetilmeden yazılı şekilde 765 sayılı yasının lehe olduğunun kabul edilmesi,

Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 27/05/2010 tarihinde oybirliği ile karar verildi.