Yargıtay - Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/7430 Esas 2016/7457 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/7430
Karar No: 2016/7457
Karar Tarihi: 26.09.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/7430 Esas 2016/7457 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davanın tarafları arasındaki uyuşmazlıktan dolayı yapılan mahkeme kararı incelenmiştir. Mahkeme, davayı görev yönünden reddetmiştir. Davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olsa da, dava harca esas değerinin 735,00 TL olduğu ve kanun hükmü uyarınca temyiz sınırının altında kaldığı için mahkeme kararının temyizi kabil olmayıp, davalı vekilinin temyiz isteminin reddedilmesi gerekmektedir.
Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesin olup, anılan miktar 01.01.2015 tarihi itibariyle 2.080,00 TL'ye çıkarılmıştır. Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 432/4. maddesi uyarınca, temyize ilişkin istemlerde belirtilen harçlar, yatırıldıkları tarih veya aynı Kanunun 2. maddesinin birinci fıkrasının (b) bendinde belirtilen fonksiyonlar dışındaki bir fona gelir kaydedilir ve geri verilmez.

11. Hukuk Dairesi 2016/7430 E. , 2016/7457 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(TÜKETİCİ MAHKEMESİ SIFATIYLA)

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 14/12/2015 gün ve 2015/605-2015/933 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
HUMK"nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesin olup, anılan miktar 01.01.2015 tarihi itibariyle 2.080,00 TL’ye çıkarılmıştır.
Somut olayda mahkemece davanın görev yönünden reddine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiş ise de; davada harca esas değer 735,00TL olup, 14.12.2015 karar tarihi itibariyle yukarıda anılan kanun hükmü uyarınca temyiz sınırının altında kaldığı anlaşıldığından mahkemece verilen kararın temyizi kabil olmayıp, davalı vekilinin temyiz isteminin bu nedenle reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin HUMK"nın 432/4"üncü madde hükmü uyarınca REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 26/09/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.