Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/995 Esas 2020/2045 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/995
Karar No: 2020/2045
Karar Tarihi: 03.03.2020

Vergi Usul Kanununa Muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/995 Esas 2020/2045 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, Vergi Usul Kanunu’na muhalefet suçundan sanıkların suçlu bulunduğunu ve cezalarının belirlendiğini belirtti. Sanıkların cezası TCK'nin 43. maddesi uyarınca 1/4 oranında artırılmış ve TCK'nin 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılarak toplamda 2 yıl 13 ay 15 gün hapis cezasına çevrilmiştir. Mahkeme, sanıkların temyiz nedenlerinin yerinde görülmediğini ve kararın onanmasına karar verdi. Kararda bahsedilen kanun maddeleri, Vergi Usul Kanunu'nun 359/b maddesi ve TCK'nin 43. ve 62. maddeleridir. Ayrıca, kararda bahsedilen 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi, Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edildiği için infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2019/995 E. , 2020/2045 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanıklar hakkında Vergi Usul Kanunu’nun 359/b maddesi uyarınca alt sınırdan belirlenen temel cezanın TCK"nin 43. maddesi uyarınca ¼ oranında artırılıp, TCK"nin 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılarak sonuç cezanın 3 yıl 1 ay 15 gün hapis yerine, 2 yıl 13 ay 15 gün olarak eksik belirlenmesi, karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; sanıklara yüklenen suçların sübutu kabul, oluşa uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezaları artırıcı ve azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde eleştiri dışında bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış ve sanıkların temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükümlerin ONANMASINA, 03.03.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.