Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/8632 Esas 2016/7399 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/8632
Karar No: 2016/7399
Karar Tarihi: 20.09.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/8632 Esas 2016/7399 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı tarafından açılan taşınır mal ve alacak davasında, mahkemece davalının ödemesi gereken 1.048,00 TL tutarın tahsili istenilmiş ancak bu tutar kesinleşme sınırının altında olduğu için temyiz istemi reddedilmiştir. Kararda, HUMK'nun 427/2. maddesi gereği miktar veya değeri 1.000,00 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların kesin olduğu ve bu sınırın asıl karar tarihinde 2.080,00 TL, ek karar tarihinde 2.190,00 TL olduğu belirtilmiştir. Kararda ayrıca, İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay'ın temyiz istemlerini reddedebileceği vurgulanmıştır. Kanun maddesi olarak ise HUMK'nun 427/2. maddesi gösterilmiştir.

11. Hukuk Dairesi 2016/8632 E. , 2016/7399 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... 16. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 30/12/2015 gün ve 2015/856-2015/1082 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’un 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, asıl karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL, ek karar tarihi itibari ile 2.190,00 TL"dir. Dava dilekçesinde, 1.048,00 TL"nin davalıdan tahsili istenilmiş, mahkemece görevsizlik kararı ve davacının temyizi üzerine ek kararla temyiz isteminin reddine karar verilmiştir. Davacı tarafça talep edilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacının temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacının temyiz isteminin miktardan REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 20/09/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.