Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/9703 Esas 2018/9510 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle yaralama
Hüküm :TCK"nın 89/4, 62/1, 51/1-3, 51/7-8. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanığın temyiz isteminin incelenmesinde;
Sanığın, yokluğunda verilip, 09.03.2015 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edilen hükmü, CMUK"un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra, 17.03.2015 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin, isteme aykırı olarak REDDİNE,
2-Mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, müştekiler ... ve ..."ın kovuşturma aşamasında tüm aramalara rağmen ifadelerinin alınamaması nedeniyle soruşturma safhasında vermiş oldukları beyanlarına dayanılarak şikayetçi olduklarının kabul edilmesine, bu iki müştekinin kovuşturma aşamasında şikayetçi olmadıkları takdirde sanığın üzerine atılı eylemin TCK"nın 89/1. maddesinde düzenlenen taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma eylemine dönüşme ihtimali bulunduğuna, müştekilerin beyanının alınması zorunlu iken eksik inceleme yapılarak CMK"nın 235/4. maddesine aykırı davranıldığına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 10.10.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.