Davacı, davalı işveren nezdinde 1987-20.12.2004 tarihleri arası çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillere kanuni gerektirici nedenlere göre davalıların tüm, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalana temyiz itirazlarının reddine.
2-Dava, davacının davalıların ortak olarak işlettikleri 281301 sigorta nolu işyerinde 2.1.1987-31.12.1995, davalı P.V.In işlettiği 1024354 sigorta nolu işyerinde 1.1.1996-20.12.2004 tarihleri arasında kesintisiz olarak çalıştığı iddiasına dayalı davalı Kuruma eksik bildirilen ve yanlış sigorta no ile bildirilip dava dışı A.İ.ın sigorta hizmet cetvelinde gözüken çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece davacının davalılara ait işyerinde 2.1.1987-20.12.2004 tarihleri arasında kesintisiz olarak çalıştığının kabulüyle davalılara ait ortak işyerinde 1990/3. döneminde 96 gün, 1991/1. döneminde 98 gün, 2. döneminde 96 gün, 3. döneminde 96 gün, 1992/1. döneminde 102 gün, 2. döneminde 104 gün, 3. döneminde 104 gün, 1993/1. döneminde 104 gün, 2. döneminde 90 gün, 3. döneminde 94 gün, 1994/1. döneminde 106 gün 2. döneminde 104 gün, 3. döneminde 104 gün, 1995/1. döneminde 120 gün, 2. döneminde 120 gün, 3. döneminde 120 gün, davalı P. V.a ait işyerinde 1996 yılında 360 gün, 1997/1.döneminde 120 gün, 2. döneminde 120 gün, 1998/1. döneminde 45 gün, 2. döneminde 40 gün, 3. döneminde 40 gün, 1999/1. döneminde 40 gün, 2. döneminde 40 gün, 3. döneminde 40 gün, 2000 yılında 360 gün, 2001/1. döneminde 120 gün, 2. döneminde 120 gün çalışmanın tespitine karar verilmiştir.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79/10.maddesinde bu tür hizmet tesbiti davalarının kanıtlanması yönünden özel bir yöntem öngörülmemiştir. Kimi ayrık durumlar dışında resmi belge ve yazılı delillerin bulunması sigortalı sayılması gereken sürelerin saptanmasında güçlü delil olmaları itibariyle sonuca etkili olurlar. Ne var ki bu tür kanıtların bulunmaması halinde somut bilgilere dayanması inandırıcı olmaları koşuluyla bordro tanıkları veya iş ilişkisini bilen komşu işyeri çalışanları gibi kişilerin bilgileri ve bunlara destekleyen diğer tanıklarla dahi sonuca gitmek mümkündür.
Gerçekten ifadesi hükme dayanak alınan tanıklar davacıyla birlikte bu işyerinde çalışan kayıtlara geçmiş kişilerden olup tanık beyanlarından davacının bu işyerinde 2.1.1987-20.12.2004 tarihleri arasında kesintisiz olarak çalıştığı anlaşılmaktadır.
Davacının yanlış sigorta nosu ile bildirilmesi nedeniyle bir kısım çalışmalarının dava dışı A.İ.ın sigorta cetvelinde davacı adına yer aldığı, mahkemece A.İ.ın hizmet cetvelinde davacı adına gözüken davacıya ait çalışmaların davacıya aidiyetine karar verilmesinin A. İ.ın sigortalı çalışmalarını etkilenmemesi sebebiyle bu kişinin davaya dahil edilmesine gerek olmadığı anlaşılmaktadır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden , davacının 1987 yılında 360 gün yerine 240 günlük, 1988 yılında 360 gün yerine 240 gün, 1989 yılında 360 gün yerine 262 günlük çalışmanın bildirildiği, 1990 yılında 192 günlük çalışmanın davacının hizmet cetvelinde, 96 günlük çalışmanın A.İ.’ın hizmet cetvelinde gözüktüğü, 72 günlük çalışmanın bildirilmediği, 1991 yılında 98 günlük çalışmanın A.İ.ın hizmet cetvelinde gözüktüğü, 192 günlük çalışmanın davalı kuruma bildirildiği halde cetvelde yer almadığı, 70 günlük çalışmanın bildirilmediği, 1993 yılında 288 günlük çalışmanın A. İ.ın hizmet cetvelinde gözüktüğü, 62 günün hiç bildirilmediği, 1994 yılında 314 günlük çalışmanın A. İ.n hizmet cetvelinde gözüktüğü 46 günlük çalışmanın hiç bildirilmediği, 1995 yılında 360 günlük, 1996 yılında 360 günlük, 1997 yılında 240 günlük çalışmanın A.İ.’ın hizmet cetvelinde, 75 günün davacının hizmet cetvelinde gözüktüğü, 45 günün hiç bildirilmediği, 1998 yılında 125 günün A. İ.’ın hizmet cetvelinde gözüktüğü 235 günün hiç bildirilmediği, 1999 yılında 120 günün A. İ.’ın hizmet cetvelinde gözüktüğü, 240 günün hiç bildirilmediği, 2000 yılında 360 gün, 2001 yılında 240 gün, çalışmanın A. İ.’ın hizmet cetvelinde, 120 gün çalışmanın davacının kendi hizmet cetvelinde gözüktüğü, 2002 yılında 360 gün, 2003 yılında 360 gün, 2004 yılında 360 gün çalışmanın davacının kendi hizmet cetvelinde gözüktüğü anlaşılmaktadır.
Mahkemece tespitine karar verilen süreler dışında eksik bildirilen 1987 yılında 120 gün, 1988 yılında 120 gün, 1989 yılında 98 gün, 1990 yılında 72 gün, 1991 yılında 70 gün, 1992 yılında 50 gün, 1993 yılında 72 gün, 1994 yılında 46 gün, 1997 yılında 45 gün, 1998 yılında 235 gün, 1999 yılında 240 gün, eksik çalışmanın tespitine karar verilmesi gerekirken eksik bildirilen bu sürelerle ilgili olumlu veya olumsuz bir kara verilmemiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlerden davalı S.E.ve P. V.a yükletilmesine, 27.5.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.
