Vergi Usul Kanununa aykırılık - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8926 Esas 2020/2039 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8926
Karar No: 2020/2039
Karar Tarihi: 03.03.2020

Vergi Usul Kanununa aykırılık - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/8926 Esas 2020/2039 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanığın vergi usul kanununa aykırılık suçundan mahkum olduğu belirtiliyor. Ancak, vergi dairesi başkanlığı mütalaasının sahte belge düzenleme suçuna ilişkin olduğu, iddianamenin ise sahte fatura kullanma suçundan açıldığı ve bu suçların birbirinden ayrı olduğu gözetilmediği için çelişkiye düşüldüğü belirtiliyor. Ayrıca, sanığın her bir takvim yılında işlediği suçların ayrı suçlar olduğu vurgulanarak, hangi takvim yılında suç işlediği belirtilmeden tek hüküm kurulmasının yasaya aykırı olduğu ifade ediliyor. Bu nedenlerle, kararın 5320 sayılı yasa gereği bozulmasına karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 213 sayılı Vergi Usul Kanunu, 367. madde
- 1412 sayılı CMUK, 321. madde

11. Ceza Dairesi 2017/8926 E. , 2020/2039 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

1- 213 sayılı Yasanın 367. maddesi uyarınca dava şartı olan vergi dairesi başkanlığı mütalaası ve dayanağı olan 14.03.2011 tarihli 2011/31 sayılı vergi suçu (kaçakçılık) raporunun sahte belge düzenleme suçuna ilişkin olduğu, iddianamede ise “sahte fatura kullanma” suçundan dava açıldığı, düzenleme ve kullanma suçları birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olup birbirine dönüşmeyeceği gözetilmeden hükmün gerekçesinde sanığın düzenleme hem de kullanma suçunu işlediği anlatılmasına karşın hüküm fıkrasında “sahte fatura kullanma” suçundan hüküm kurulmak suretiyle çelişkiye düşülmesi,
2- Sanık hakkında 2008-2009 takvim yıllarında işlenen suçlardan dolayı dava açılmasına karşın her bir takvim yılında işlenen suçların birbirinden bağımsız suçlar olduğu gözetilmeden, hangi takvim yılı olduğu belirtilmeden tek hüküm kurulması,
Yasaya aykırı, sanık ve katılan vekilinin temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.03.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.