Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
5366 sayılı Yıpranan Tarihi ve Kültürel Taşınmaz Varlıkların Yenilerek Korunması ve Yaşatılarak Kullanılması Hakkındaki Kanuna 5793 sayılı kanunla eklenen 4/4.maddesinde belediyelere devredilen taşınmazlardan elde edilecek gelirin, proje ve uygulama giderleri düşüldükten sonra kalan kısmının yüzde 50’si hazineye aktarılacağı, aynı maddenin 6.fıkrasında ise yenileme alanlarında uygulanacak projelerin kamulaştırma, plân, proje ve yapım işlerinde kullanılmak üzere, 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanununun 12 nci maddesine göre oluşturulan Taşınmaz Kültür Varlıklarının Korunmasına Katkı Payı hesabından belediyelere aktarma yapılacağı hüküm altına alınmıştır. Ancak bu taşınmazlardan elde edilecek gelirin haczedilemeyeceğine ilişkin kanunda bir hüküm bulunmamaktadır. Ayrıca borçlu tarafından sunulan kira sözleşmelerine göre taşınmazın oto alım satım teşhir yeri, servis olarak kullanıldığı görülmektedir. Şikayet dilekçesinde de borçlu açıkça söz konusu yerin imar planında park alanında kaldığından bir yenilemeye konu olmadığını belirttiği görülmüştür. Yani taşınmazda anılan kanun hükmüne göre bir yenileme projesinin uygulanmadığı açıktır Bu durumda mahkemece gayrimenkulden elde edilen kira geliri haczedilebileceğinden istemin reddi gerekirken, yazılı gerekçe ile kabulü isabetsizdir.
SONUÇ  : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 23/02/2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.