Konut dokunulmazlığını bozma - kasten yaralama - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/6656 Esas 2020/4627 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/6656
Karar No: 2020/4627
Karar Tarihi: 12.03.2020

Konut dokunulmazlığını bozma - kasten yaralama - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/6656 Esas 2020/4627 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, kasten yaralama ve konut dokunulmazlığını bozma suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak, yaralama suçundan verilen cezanın doğrudan hükmolunması nedeniyle temyiz edilemeyeceği ve reddedileceği belirtilmiştir. Sanığın daha önce aldığı ceza nedeniyle tekerrür hükümlerinin uygulanmaması ise bozma nedeni yapılmamıştır. Kararda, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi, 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. ve 81/1. maddeleri ve Anayasa Mahkemesi'nin hak yoksunlukları hakkındaki kararı detaylı bir şekilde açıklanmıştır.

2. Ceza Dairesi 2020/6656 E. , 2020/4627 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığını bozma, kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2.maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000,00 TL dahil adli para cezasına mahkûmiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanığın temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanık hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Adli sicil kaydında Uşak 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/04/2006 tarihli, 2005/258 esas ve 2006/161 karar sayılı 11/06/2007 tarihinde kesinleşen ve 27/10/2017 tarihinde yerine getirilen 5237 sayılı TCK’nın 81/1. maddesi uyarınca verilen 12 yıl 6 ay hapis cezasının tekerrüre esas olmasına rağmen sanık hakkında aynı Kanun"un 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 12/03/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.