Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/6506 Esas 2016/7318 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/6506
Karar No: 2016/7318
Karar Tarihi: 19.09.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/6506 Esas 2016/7318 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalıya daha önce ödenmiş olan 669,16 TL'nin istirdadına karar verilmesi istenen davada, mahkeme dava dilekçesinin kesin yetki dava şartı yokluğundan reddedilmiştir. Temyiz istemi, dava konusu miktarın temyiz sınırının altında kalması nedeniyle reddedilmiştir. Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği belirtilmiştir. Kesinlik sınırı olarak belirtilen HUMK'nın 427. maddesi ve üzerine eklenen Ek-Madde 4'ün yeniden değerleme oranı ise 2015 yılı için 2.085,00 TL'dir.
Kanun Maddeleri:
- 5219 sayılı Kanun
- 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesi
- HUMK'nın 427. maddesi
- HUMK'ya eklenen Ek-Madde 4

11. Hukuk Dairesi 2016/6506 E. , 2016/7318 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
(TÜKETİCİ MAHKEMESİ SIFATIYLA)

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... Asliye Hukuk (Tüketici Mahkemesi Sıfatıyla) Mahkemesi"nce verilen 03.12.2015 gün ve 2015/797-2015/661 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK"nın 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19"uncu maddesiyle HUMK"ya eklenen Ek-Madde 4"te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında, 2015 yılı için 2.085,00 TL"dir.
Davacı vekili dava dilekçesinde, Tüketici Sorunları İlçe Hakem Heyeti Başkanlığı kararı nedeniyle davalıya ödenen 669,16 TL"nin istirdadına karar verilmesini istemiş, mahkemece davanın tüketici mahkemesi sıfatıyla görülmesi gerektiği ancak, yetkili yer mahkemesinin ise kararı veren hakem heyetinin bulunduğu yerdeki tüketici mahkemesi olduğu gerekçesi ile dava dilekçesinin kesin yetki dava şartı yokluğundan reddine karar verilmiştir. Davacı tarafça talep edilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin, mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 19/09/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.