Mahkemesi :Ceza Dairesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62/1, 53/6 maddeleri gereğince verilen mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf talebinin esastan reddine dair karara karşı yapılan temyiz başvurusunun reddine dair ek karar

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine yönelik istinaf talebinin esastan reddine dair karara karşı yapılan temyiz başvurusunun reddine dair ek karar sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya kapsamına göre; yapılan yargılama sonunda sanık müdafii yokluğunda Osmaniye 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 08.06.2017 tarih 2017/32 esas 2017/159 sayılı kararı ile sanık hakkında TCK"nın 85/2, 62/1, 53/6 maddeleri gereğince 6 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve 2 yıl süreyle ehliyetinin geçici olarak geri alınmasına dair karar verildiği, kararın sanık müdafiinin daimi çalışanı olan “....” isimli şahsa 23.06.2017 tarihinde tebliğ edildiği, sanık müdafiince anılan karara karşı 28.06.2017 tarihinde yaptığı istinaf başvurusunun esastan reddine dair Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 16. Ceza Dairesinin 30.01.2018 tarihli kararın sanık müdafiine yine aynı adreste çalışanı ...."a 12.03.2018 tarihinde tebliğ edildiği ve hükmün temyiz edilmeden 28.03.2018 tarihinde kesinleştirilerek infaza verildiği, sanık hakkındaki hükmün infazına başlanmasının ardından sanık müdafiinin 17.05.2018 tarihli dilekçesi ile istinaf mahkemesinin kararından haberi olmadığını, kararın tebliğ edildiği şahsın kendi çalışanı olmadığını, kendisinin bir hukuk bürosunda sigortalı olarak çalıştığını dolayısıyla tebliğin usulsüz olduğunu bildirerek eski hale getirme talebiyle birlikte temyiz talebinde bulunduğu,aynı zaman da infazın da durdurulmasını talep ettiği, sanık müdafiinin temyiz ve infazın durdurulmasına yönelik taleplerinin Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 16. Ceza Dairesinin 25.05.2018 tarihli ek kararı ile reddedildiği, ek kararın sanık müdafii tarafından süresinde temyiz edildiği anlaşılmakla yapılan incelemede:
5271 sayılı CMK"nın “Eski Hâle Getirme” başlıklı 40. maddesinin birinci fıkrasında; kusuru bulunmaksızın bir süreyi geçirmiş olan kişinin eski hale getirme isteminde bulunabileceği, aynı maddenin ikinci fıkrasında; kanun yoluna başvuru hakkı kendisine bildirilmemesi halinde de, kişinin kusursuz sayılacağı belirtilmiştir.
Temyiz istemine konu kararda, “...5271 sayılı CMK" nun 286/1, 291/1-2 maddeleri uyarınca, kararın tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde dairemize verilecek dilekçe veya tutanağa geçirilmek üzere zabıt katibine beyanda bulunmak veyahut da bir başka İlk Derece Ceza Mahkemesi veya Bölge Adliye Mahkemesi Ceza Dairesi aracılığıyla dilekçe gönderilmek suretiyle, Yargıtay İlgili Ceza Dairesi tarafından incelenmek üzere TEMYİZ yolu açık olarak.. ” şeklinde, başvurulacak yasa yolu, süresi, başvuru yapılacak merci ile başvuru şekli anlaşılabilir nitelikte açıkça gösterildiğinden ve sanık müdafii tarafından bu konuda bir itiraz da ileri sürülmediğinden, eski hale getirme talebi, 5271 sayılı CMK"nın 40. maddesinin birinci fıkrası kapsamında değerlendirilmelidir ki sanık müdafiinin karardan haberi olmadığına, adresine yapılan tebligatın usulüne uygun yapılmadığına yönelik dilekçesinden de bu husus anlaşılmaktadır.
İstinaf talebinin esastan reddine dair kararın sanık müdafiinin vekaletnamesinde yazılı bulunan ve daha önce istinaf yoluna başvurduğu Osmaniye Ağır Ceza Mahkemesinin gerekçeli kararının da tebliğ edildiği tebligat adresi olan “.... Mah. .... Cad. .... İş merkezi No:80/7 ....” adresinde daimi çalışanı “...."a” 12.03.2018 tarihinde tebliğ edildiği ve yapılan tebliğin usulüne uygun olduğu anlaşıldığından, eski hale getirme talebi yerinde görülmemiştir.
Açıklanan gerekçelerle, sanık müdafiinin yokluğunda verilen hükmün kendisine 12.03.2018 tarihinde tebliğ edilmesi ve kararın kesinleşmesinin ardından , 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 15.07.2018 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; temyiz talebinin reddine ilişkin Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 16. Ceza Dairesinin 25.05.2018 tarihli ek kararında isabetsizlik bulunmadığından ek karara yönelik temyiz talebinin isteme uygun olarak ESASTAN REDDİNE , 09/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.