Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi

Taksirle ölüme neden olma suçundan şüpheli ... hakkında yapılan soruşturma evresi sonucunda Ankara Cumhuriyet Başsavcılığınca verilen 16/01/2018 tarihli ve 2017/207978 soruşturma, 2018/6146 sayılı kovuşturma yapılmasına yer olmadığına dair karara karşı yapılan itirazın reddine ilişkin mercii Ankara 2. Sulh Ceza Hâkimliğinin 22/02/2018 tarihli ve 2018/1067 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 160. maddesinde yer alan “Cumhuriyet savcısı, ihbar veya başka bir suretle bir suçun işlendiği izlenimini veren bir hâli öğrenir öğrenmez kamu davasını açmaya yer olup olmadığına karar vermek üzere hemen işin gerçeğini araştırmaya başlar. Cumhuriyet savcısı, maddî gerçeğin araştırılması ve adil bir yargılamanın yapılabilmesi için, emrindeki adlî kolluk görevlileri marifetiyle, şüphelinin lehine ve aleyhine olan delilleri toplayarak muhafaza altına almakla ve şüphelinin haklarını korumakla yükümlüdür.” şeklindeki düzenleme karşısında, Cumhuriyet savcısının soruşturma yapmak zorunda olduğu, dosya kapsamına göre, somut olayda şüphelinin sevk ve idaresinde bulunan araç ile seyir halindeyken karşıdan karşıya geçmekte olan maktüle çarparak ölmesine neden olduğu, müştekinin olay nedeniyle şikâyetçi olduğu, 11/01/2018 tarihinde düzenlenen bilirkişi raporuna göre meydana gelen olay nedeniyle araç sürücüsünün herhangi bir kural ihlâli yapmadığının tespit edildiği, Ankara Cumhuriyet Başsavcılığınca, söz konusu rapora göre şüphelinin kusurunun bulunmadığından bahisle kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilmiş ise de, Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 05/09/2013 tarihli ve 2012/19402, esas, 2013/19286 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere taksirle işlenen suçlardan dolayı kusurluluk değerlendirmesi ancak mahkeme hâkimi tarafından yapılabileceği, kusurun belirlenmesi normatif bir değerlendirmeyle mümkün olmakla birlikte, konunun teknik bilgiyi gerektirmesi, hâkimin hukuk bilgisiyle sorunu çözemeyeceği durumlarda, bilirkişi incelemesi yaptırılması gerektiğinde dâhi, bilirkişinin inceleme yetkisi kusurlulukla ilgili olmayıp, işin tekniği ve norma aykırı davranışın belirlenmesi ile sınırlı olacağı, bilirkişi raporlarının mahkemeyi bağlayıcı değil, delilleri değerlendirme vasıtalarından biri olduğu, mahkemelerin gerekçelerini açıklamak suretiyle bilirkişi raporlarına itibar edip etmeme hususunda takdir ve değerlendirme hakkına haiz bulunduğu, bilirkişi tarafından münhasıran hâkimin yetkisinde bulunan kusurluluk konusunda herhangi bir değerlendirme yapılmaması gerekmekle birlikte, bu yöndeki bir değerlendirmenin de hâkimi bağlayıcı bir yönünün bulunmadığı, meydana gelen olay nedeniyle keşif yapılarak bilirkişi raporu aldırılması ve soruşturmanın buna göre sonuçlandırılması gerektiği gözetilemeden, yapılan eksik soruşturma sonucu verilen kovuşturmaya yer olmadığına dair karara karşı yapılan itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığının 28.05.2018 gün ve 94660652- 105-06-4482-2018-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 04.06.2018 gün ve 2018/47958 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Şüpheli ... idaresindeki araç ile gündüz vakti, meskun mahal dışı, dört şeritli, kuzey Ankara çevre yolunda seyir halinde iken, seyrine göre sol taraftan yola giren yaya ...’e çarptığı olayda; yol sınıfının otoyol ve erişme kontrollü karayolu olduğu, 1593 sayılı Erişme Kontrollü Karayolu Kanunu’nun 1. maddesinde “ Erişme kontrollü karayolu, özellikle transit trafiğe tahsis edilen, belirli yerler ve şartlar dışında giriş ve çıkışın yasaklandığı yaya, hayvan ve motorsuz taşıt ve araçların giremediği ancak izin verilen motorlu taşıtların yararlandığı ve trafiğin özel kontrole tabi tutulduğu karayoludur. Erişme kontrollü karayolu belediye hudutları içinde de olabilir” hükmüne yer verildiği, olay nedeni ile tutulan kaza tespit tutanağı ile 11.01.2018 tarihli bilirkişi raporunda oto korkulukları olan ve yayaların girmesinin kanunla yasaklandığı karayoluna giren ölen yayanın tamamen kusurlu olduğu yönünde tanzim edilen raporların dosya kapsamı ve oluşa uygun olduğu, sanığa yüklenilecek bir kusur bulunmadığı, şüpheli hakkında düzenlenen 2017/207978 soruşturma nolu kovuşturmaya yer olmadığına dair karara yönelik yapılan itirazın reddine ilişkin Ankara 2. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 22.02.2018 tarihli ve 2018/1067 değişik iş sayılı kararında dosya kapsamına göre bir isabetsizlik görülmemiş olup,
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görülmediğinden, Ankara 2. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 22.02.2018 tarihli ve 2018/1067 değişik iş sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma talebinin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi uyarınca REDDİNE, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 09.10.2018 gününde oyçokluğu ile karar verildi.

KARŞI OY:

Kusurlulukla değerlendirmesi ve delillerin takdir ve münakaşası yetkili ve görevli hakime ait iken Cumhuriyet savcısının delilleri takdir ve münakaşe ederek ölümlü bir olayda kovuşturmaya yer olmadığına dair karar vermesi ve buna dair itirazı kabul etmeyerek red edilmesi usul ve yasaya uygun olmadığından itirazın kabulü ile mezkur kararın kaldırılmasına dair karar verilmesi gerektiği düşüncesi ile sayın çoğunluğun red yönündeki kararına iştirak etmiyorum.