Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2008/5565 Esas 2008/7626 Karar Sayılı İlamı

Davacı   iş kazası sonucu % 42 olan sürekli işgöremezlik oranının arttığından yeniden tesbitine    karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin  kabulüne karar vermiştir.
Hükmün  davalılar  vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi  tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacının   iş kazası  sonucu %42 olan  sürekli işgöremezlik  oranının arttığından  yeniden tesbiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, Adli Tıp 3. İhtisas Kurulunun 21.05.2007 gün ve 5528  sayılı,  raporuna göre dava kabul edilmişse de eksik inceleme ile sonuca gidilmesi doğru görülmemiştir.
Davalı yanca  sürekli işgöremezlik oranını belirleyen adı geçen Kurul raporuna itiraz edildiğine göre, Adli Tıp 3. İhtisas Kurulunun 20.09.1989 gün ve 838  sayılı , 03.12.1993 gün ve 9451  sayılı kararları ile %42 olan sürekli işgörmezlik oranının,SGK Sağlık İşleri Genel Müdürlüğü Tedavi Hizmetleri ve Maluliyet Dairesi Başkanlığının 06.07.2006 gün ve 40493 sayılı yazılarıyla sigortalının Samsun Gazi Devlet Hastanesi’nden almış olduğu 31.10.2005gün ve 4001 sayılı raporu ile belirtilen muayene bulguları esas alınarak Sosyal Sigortalar  Sağlık  İşlemleri Tüzüğüne göre incelenmesinde Ünye İş Mahkemesinin 21.04.1994gün ve 1994/160 sayılı kararı ile tesbit edilen %42 sürekli işgörmezlik oranında herhangi bir değişiklik olmadığı belirtilmiştir. SS Yüksek Sağlık Kurulunun  02.02.2007gün 642 sayılı raporunda %42 ,Adli Tıp 3.İhtisas Kurulunun 21.05.2007 gün ve 5528 sayılı raporunda %47 sürekli işgöremezlik oranı belirlenen raporlar arasında farklılıklar olup çelişkinin giderilerek işgöremezlik oranının artışının tıbben olanaklı olup olmadığı,varsa artışın miktarı  konusunda,  506 sayılı Yasanın  109. maddesinde öngörülen prosedür uyarınca Kurum Yüksek Sağlık Kurulundan ve Adli Tıp Kurulundan alınan  raporlara itiraz edildiğine göre üst kurul olan Adli Tıp Genel Kurulunda rapor  alınarak sonuca gidilmesi gerekir. Yasal prosedür işletilmeden yukarıda yazılı çelişik raporlar ile yetinerek yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya  aykırıdır.
O halde,  davalıların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,bozma nedenine göre  tarafların diğer temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına,temyiz harcının istek halinde  ilgiliye iadesine, 12.05.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.