5607 sayılı Yasaya aykırılık - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2020/7088 Esas 2021/1454 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/7088
Karar No: 2021/1454
Karar Tarihi: 03.02.2021

5607 sayılı Yasaya aykırılık - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2020/7088 Esas 2021/1454 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme kararı, İçtihat Metni başlığı altında verilmiş bir ceza davasına ilişkindir. Sanığın Asliye Ceza Mahkemesi'nde yargılandığı, 5607 sayılı Yasaya aykırılık suçundan hüküm giydiği ve mahkeme kararının bir kısmının temyiz edildiği belirtilir. Kararda, sanığın gıyabi kararının usulsüz olduğu ve bu nedenle sanığın zamanında hüküm temyiz ettiği ifade edilir. Ayrıca, sanık lehine olan düzenlemelerin yer aldığı 7242 sayılı Yasa'nın 61. ve 62. maddelerine ve 5607 sayılı Yasa'nın 3/22. ve 5/2. maddelerine yer verilmiş ve yerel mahkemenin yasal koşulların oluşup oluşmadığını saptaması gerektiği vurgulanmıştır. Sonuç olarak, yerel mahkemenin sanığın temel cezasını belirlerken, aynı Yasaya'nın 3/10. maddesi gereğince uygulama yapması gerektiği gözetilmeden hüküm tesis ettiği belirtilmiş ve hüküm BOZULMASINA karar verilmiştir.
Kullanılan Kanun Maddeleri:
- 5607 sayılı Yasa'nın 3/5. maddesi
- 5607 sayılı Yasa'nın 3/10. maddesi
- 5607 sayılı Yasa'nın 3/22. maddesi
- 5607 sayılı Yasa'nın 5/2. maddesi
- 6545 sayılı Yasa'nın 89. maddesi
- 7201 sayılı Yasa'nın 21/2. maddesi
- 7242 sayılı Yasa'nın 61. ve 62. maddeleri
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi
- 5237 sayılı TCK'nın 7. maddesi
- 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi

7. Ceza Dairesi 2020/7088 E. , 2021/1454 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Yasaya aykırılık
HÜKÜM : 19.10.2015 tarihli karar yönünden hükümlülük, müsadere, 26.02.2016 tarihli karar yönünden temyiz talebinin reddi

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Gıyabi kararın sanığın bilinen en son adresine tebliğ edilmesi, bu adrese çıkartılacak tebligatın iade edilmesi halinde ise 7201 sayılı Yasanın 21/2. maddesi uyarınca MERNİS adresine tebligat yapılması gerekirken sanığın savunmasında bildirdiği adres yerine doğrudan MERNİS adresine yapılan 04.11.2015 tarihli tebligat usulsüz olduğundan, sanığın öğrenme üzerine süresinde hükmü temyiz ettiği anlaşılmakla, temyiz isteminin reddine ilişkin 26.02.2016 tarihli ek kararın kaldırılmasına karar verilerek hükmün esasına yönelik yapılan incelemede;
Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Kabule göre ise;
Sanık hakkında suç tarihinde yürürlükte bulunan ve 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 89. maddesiyle değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18- son cümle delaletiyle anılan Yasanın 3/5. maddesi uyarınca temel ceza belirlendikten sonra aynı Yasanın 3/10. madde ve fıkrası gereğince uygulama yapılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321.maddesi uyarınca sair yönleri incelenmeksizin BOZULMASINA, 03.02.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.