Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/3738 Esas 2018/9342 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirleri nedeniyle tazminat
Hüküm : 9.572 TL maddi ve 20.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili ve davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5271 sayılı CMK"nın 142/1. maddesinde koruma tedbirleri nedeniyle tazminat istemlerinin her halde karar veya hükümlerin kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde dava konusu edilebileceğinin belirtildiği, bu kapsamda dosya içeriğine göre davacının kasten öldürme suçundan tutuklandığı, Kapatılan Üsküdar 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 09.03.2011 tarih, 2009/211 Esas – 2011/121 sayılı kararı ile davacı hakkında üzerine atılı kasten öldürme, kasten öldürmeye teşebbüs ve kasten yaralama suçlarından beraat kararı verildiği, kararın temyizi üzerine Yargıtay 1. Ceza Dairesinin 2012/5938 Esas – 2012/10025 Karar sayılı bozma ilamı sonrası İstanbul Anadolu 6. Ağır Ceza Mahkemesinin 14.03.2013 tarih, 2013/27 Esas – 2013/88 sayılı kararı ile davacının üzerine atılı kasten öldürme ve kasten yaralama suçlarından verilen beraat kararlarının temyiz edilemeden kesinleştiğinden bahisle bu suçlar yönünden yeniden karar verilmesine yer olmadığına, kasten öldürmeye teşebbüs suçundan ise davacının beraatine karar verildiği ve kararın 10.04.2013 tarihinde kesinleştiği, tazminat davasının ise 30.03.2015 tarihinde açıldığının anlaşılması karşısında, beraat hükmünün kesinleşme tarihini izleyen 1 yıl içinde açılmadığı gözetilerek davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde kısmen kabulüne karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 08.10.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.