Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1007 Esas 2020/1725 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
- K A R A R -
5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427.maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19 uncu maddesiyle HUMK’na eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2016 yılı için 2.190 TL’dir.
Davacı asıl ve birleşen davalarda dava dilekçesinde toplam 13.861 TL’nın tahsili istemiş olup mahkemece davanın kısmen kabulü ile 12.082 TLnin kabulüne, 1.779 TL yönünden reddine dair verilen karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Yukarıda anılan madde hükmüne göre davacı yönünden temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 1989/3 esas, 1990/4 karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle,davacı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, 11.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.