MAHKEMESİ :İCRA HUKUK MAHKEMESİ

Davacı Şirket vekili 17.03.2014 tarihli dilekçesi ile Yargıtay 8. Hukuk Dairesi’ nin adli yardım talebinin reddine ilişkin kararının Yargıtay 9. Hukuk Dairesi tarafından incelenmesinin gerektiğini bildirerek itirazda bulunması üzerine dava dosyası Yargıtay Hukuk Daireleri Başkanlar Kurulu’ nun 26.03.2015 gün ve 2015/ 176- 492 esas ve karar sayılı görevlendirme kararı ile 14.04.2015 tarihinde Dairemize gönderilmekle,
Dava dosyası ve içerisindeki kağıtlar okundu, dosya incelendi, gereği konuşulup, düşünüldü:
Davacı Şirket yetkilisi adli yardım talebinde bulunduklarını belirterek kararı temyiz etmiş,
Temyiz mercii olan Yargıtay 8. Hukuk Dairesi’ nin 15.11.2013 gün ve 2013/7844 E. 2013/16781 K. Sayılı ilamı ile davacı Şirket yetkilisinin adli yardım talebini “…sermaye şirketlerinin adli yardımdan yararlanamayacağı…” gerekçesi ile reddederek temyiz harç ve masraflarının yatırtılması için davacı tarafa muhtıra tebliğine karar verilmiş,
Mahkemece davacı tarafa temyiz harç ve masraflarını yatırması için muhtıra tebliğ ettiği, muhtıraya rağmen temyiz harç ve masraflarının süresinde yatırılmaması üzerine davacının temyiz talebinin reddine karar verildiği,
Davacı Şirket temsilcisinin 17.03.2014 havale tarihli dilekçesi ile temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararı temyiz ettiği ve adli yardım talebinin reddine ilişkin itirazının değerlendirilmesi için dosyanın Yargıtay 9. Hukuk Dairesi’ ne gönderilmesini talep ettiği anlaşılmıştır.
Adli Yardım müessesi 6100 Sayılı HMK. nun 334 vd. maddelerinde düzenlenmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu adli yardımdan yasanın aradığı koşulları taşımaları kaydı ile gerçek kişilerin yanı sıra sermaye şirketlerinin de yararlanabileceğini kabul etmiştir. Adli yardımdan yararlanma kural olmayıp, istisnadır.
Yasanın adli yardımdan yararlanacak kişiler başlıklı 334.Maddesine göre” Kendi si ve ailesinin geçimini önemli ölçüde zor duruma düşürmeksizin, gereken yargılama veya takip giderlerini kısmen veya tamamen ödeme gücünden yoksun olan kimseler, iddia ve savunmalarında, geçici hukuki korunma taleplerinde ve icra takibinde, haklı oldukları yolunda kanaat uyandırmak kaydıyla adli yardımdan yararlanabilirler.”
Davacının adli yardım talebi bu yasal düzenlemeye göre değerlendirildiğinde;
Adli yardım talebinde bulunan “ ilgili harç ve masrafları ödeme gücünden yoksun olduğunu” usulünce kanıtlamalıdır.
Davacı şirket sermaye şirketidir. Ödeme güçlüğüne düşüldüğüne ilişkin sunulan belgeler ve kararlar bu şirkete ait olmayıp, davacı temsilcisinin açıklamasına göre “ grup şirketlerden birisine aittir.”
Her şirket ayrı bir tüzel kişilik olup, her bir şirketin hukuki durumu kendi koşullarına göre değerlendirilmelidir. Davacı şirketin başka bir şirkete ait belgeler ile “ödenmesi gereken toplam 174,65 TL. temyiz harç ve masrafını ödeme gücünden yoksun olduğunu“ usulünce kanıtladığı kabul edilemez.
Davacı tarafın toplam 174,65 TL. temyiz harç ve masrafını ödeme gücünden yoksun olduğunu“ usulünce kanıtlayamadığı ve bu nedenle 6100 Sayılı HMK. nun 334. Maddesinde düzenlenen adli yardıma müstahak olmadığı ve Yargıtay 8. Hukuk Dairesi’ nin 15.11.2013 gün ve 2013/7844 E. 2013/16781 K. Sayılı kararının sonuç itibarı ile usul ve yasaya uygun anlaşıldığından, davacı şirket yetkilisinin itirazının reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:
Davacı şirket yetkilisinin Yargıtay 8. Hukuk Dairesi’ nin 15.11.2013 gün ve 2013/7844 E. 2013/16781 K. Sayılı adli yardım talebinin reddine ilişkin kararına yaptığı itirazın davacı tarafın toplam 174,65 TL. temyiz harç ve masrafını ödeme gücünden yoksun olduğunu“ usulünce kanıtlayamaması nedeni ile REDDİNE,
Dosyanın diğer usulü işlemlerin yerine getirilmesi için Yargıtay 8. Hukuk Dairesi’ ne gönderilmesine, 27.04.2015 tarihinde oybirliği ile 6100 Sayılı HMK. nun 6459 SK. İle değ. 337/2. Maddesi uyarınca kesin olarak karar verildi.