Özet:

Sanık, posta görevlisi olarak görevini kötüye kullanmak suçundan yargılanmıştır. Duruşma davetiyelerini muhatapların gözünden uzak ve köydeki adreslerine uğramadan, birlikte sakin yeğeni olarak tanıttığı köy münibüsü şoförüne tebliğ etmiştir. Şoför, davetiyenin muhatabını tanıyan birisi olduğu için tebliği yapmıştır. Sanık, suçlamayı reddetmiş ancak mahkeme eylemin suçu oluşturduğuna karar vermiştir. Mahkemenin kararı, kararın gerekçesi de verilmeden yazılı şekilde verilmiştir. Sanık, kararı temyiz etmiştir. Yargıtay ise, kararın gerekçesinin açıklanmamasının yanı sıra eylemin görevi kötüye kullanma suçunu oluşturup oluşturmadığının da tartışılmadan karar verilmiş olmasını yanlış bulmuştur. Bu sebeple, kararın bozulması gerektiği sonucuna varmıştır.
Kanun maddeleri:
- 1412 sayılı CMUK'nun 321. maddesi: Temyiz yoluyla yapılacak incelemede, hükmün yalnız gerekçesi üzerinde durulur.
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi: Beraat, mahkemece yazılı olarak karara bağlanır. İddianın reddi hallerinde hüküm altına alınan beraat kararları kesindir. Ancak, beraat kararında yazılı sebeplerin birlikte değerlendirilmesi son