Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2014/26046 Esas 2015/1745 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyete dair

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
1) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hüküm yönünden yapılan incelemede;
"Hükmün açıklanmasının geri bırakılması” kararlarına karşı başvurulacak yasa yolu 5271 sayılı CMK’nin 231/12 maddesinde “itiraz” olduğu, 5271 sayılı CMK’nin 264/1 maddesinde belirtilen kanun yolu ve merciinde yanılmanın başvuru hakkını ortadan kaldırmayacağına dair hükmü nazara alındığında, katılanın dilekçesinin itiraz niteliğinde olduğu kabul edilerek temyizen incelenmeyen dosyanın itiraz merciince incelenmesi için mahalli mahkemesine İADESİNE,
2) Sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan hüküm yönünden yapılan incelemede;
Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine. Ancak;
Görgü tanıklarından ..."nın “...katılan sanıkların birbirlerine karşı küfür etmeye başladıkları...”, şeklinde beyanda bulunmasına karşın; tanık ... ... “...hakaret edildiğini hatırlamıyorum...” şeklinde beyanda bulunmuş olmasına göre; hangi beyanın hangi gerekçelerle üstün tutulduğu gerekçede tartışılmadan yazılı şekilde sanık hakkında beraat kararı verilmesi,
3) Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hüküm yönünden yapılan incelemede;
a) Sanığa atılı TCK"nin 86/1, 86/3.e, 87/1.c, 87/1-son maddelerinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, savunmasının yargılamayı yapan mahkemece alınması gerektiği gözetilmeyerek, istinabe yoluyla aldırılması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 196/2. maddesine muhalefet edilmesi,
b) Sanığın savunmasında “...müştekinin kendisine küfredip üzerime yürüdü ve levye ile vurdu...” şeklinde beyanda bulunmasına, sanığa ilişkin adli raporlarınında dosya da bulunması karşısında; ilk haksız hareketin hangi taraftan kaynaklandığı değerlendirildikten sonra sanık hakkında TCK"nin 29. maddesinde belirtilen haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanamayacağının karar yerinde tartışılmasının gerektiği düşünülmemesi,
c) Müştekideki yaralanmanın yüzünde sabit iz bıraktığının tespit edilmesi karşısında, sanığa tayin edilen temel cezanın TCK"nin 86/2. maddesi yerine 86/1. maddesine göre belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
d) 5237 sayılı TCK"nin 53/1-c maddesindeki hak yoksunluğunun TCK"nin 53/3.maddesi uyarınca sanığın kendi alt soyu dışındaki kişiler bakımından infaz tarihine kadar geçerli olacağı gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 20.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.
















.