MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ



Taraflar arasında görülen davada ... Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 24/02/2015 tarih ve 2014/1072-2015/96 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya ait 588 karton emtianın deniz taşımasını yaptığını, malların Türkiye"de limana getirilmesini müteakip davalının müvekkili ile irtibata geçmeyip emtiayı almak ve konteynırı boşaltmak için çaba göstermediğini, mallar davalı tarafından alınmayınca müvekkili şirketçe 17/12/2010 ile 16/06/2011 tarihleri arasında oluşan 181 günlük demoraj masraflarına ilişkin faturalar kesildiğini, 181 günlük demoraj ücretinin toplam 10.498,00 USD olduğunu, fatura bedeli de ödenmeyince davalı aleyhine takip başlatıldığını, davalının takibe haksız ve yersiz itiraz ettiğini ileri sürerek itirazın iptalini, icra inkar tazminatının tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, yapılan savcılık soruşturması kapsamında ve mahkeme kararına istinaden dava konusu mallara el konulduğunu, iade taleplerinin mahkeme tarafından kabul edilmediğini, mallara el konulmasında müvekkilinin bir kusurunun bulunmadığını, masrafların gümrük idaresinden istenebileceğini savunarak davanın reddini istemiştir.
İhbar olunan vekili; müvekkilinin 5607 sayılı Yasa"nın 11. maddesine göre muhafaza masraflarına ilişkin sorumluluğu bulunduğunu, demuraj ücretinden sorumlu tutulacağına ilişkin bir düzenleme bulunmadığını beyan etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, yükün davacı tarafından davalı adına ..."ya 13.10.2010 tarihinde teslim edildiği, ancak teslimden sonra gümrük yetkililerinin gümrük mevzuatı gereğince işlem yaptığı ve yüke el koyduğu, taşıma sözleşmesi gereğince yükün teslim edilmesi ile sözleşme hükümlerinin ifa edilmiş olduğu, gümrük idaresince yapılan el koyma gümrük mevzuatına ilişkin olup gönderilenin gümrük mevzuatı gereğince yük üzerinde tasarruf hakkını kullanamamasının yükün teslim edilmediği anlamına gelmeyeceği, gönderilen davalının TTK"nın 1069"uncu maddesi gereğince malı teslim almakla navlun ve navlun teferruatından olan bütün masrafları ödemekle yükümlü bulunduğu, davaya konu konteynerin CBS tarafından el konulması ve konteynerin davacıya teslim edilememesinde, yurda kaçak eşya sokmak nedeniyle konteynera el konulması ve demuraj ücreti oluşmasında davalının kusurlu olduğu, davacının kusurunun bulunmadığı, yine davalı taraf konteyneri davacının mahkemeye başvurarak teslim almadığını ve demuraj ücretinin oluşmasına sebebiyet verdiği iddia etmiş ise de, davalı 19/04/2012 tarihli başvurusu ile konteynerin mülkiyet sahibine iadesine karar verilmesini sağladığı gibi daha öncede başvurarak konteynerin mülkiyet sahibine teslimini sağlayabileceğinden davalının bu savunmasına da bu nedenle itibar edilemediği, konteynerin haksız işgali nedeniyle konteyner malikinin uğramış olduğu zararı isteyebileceği gerekçesiyle davanın kabulüne, itirazın iptaline, asıl alacağın %40"ı oranında icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 866,49 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 17/06/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.