Danıştay 7. Daire 2018/3886 Esas 2020/4472 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2018/3886
Karar No : 2020/4472

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … Bilgisayar Anonim Şirketi

VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) : … Bakanlığı adına … Havalimanı Serbest Bölge Gümrük Müdürlüğü

VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı adına tescilli … tarih ve … sayılı serbest dolaşıma giriş beyannamesi muhteviyatı eşyanın bedelinin peşin ödenmediğinden bahisle tahakkuk ettirilen kaynak kullanımını destekleme fonu payının matraha ilavesi suretiyle ek olarak tahakkuk ettirilen katma değer vergisi üzerinden hesaplanarak karara bağlanan para cezasına vaki itirazın zımnen reddine dair işlemin iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: Bozma kararı üzerine, davacı adına düzenlenen ve usulüne uygun olarak 17/02/2012 tarihinde tebliğ edilen para cezası kararında, başvurulması gereken idari başvuru yolları ile yargı mercilerinin belirtilmesine karşın, 4458 sayılı Gümrük Kanunu'nun 242. maddesinde öngörülen 15 günlük itiraz süresi geçirildikten sonra 24/06/2014 tarihinde yapılan itiraz başvurusunun zımnen reddi üzerine dava açıldığı anlaşıldığından,15 günlük itiraz süresinin geçirilmesinden sonra yapılan başvuru üzerine açılan davanın incelenme olanağının bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Davaya konu para cezası kararının şirket yetkilisine tebliğ edilmediği, 2008 tarihli beyanname muhteviyatı eşya için ceza kesilebilme şartlarının oluşmadığı ve para cezasının zamanaşımına uğradığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : İstemin reddi gerektiği savunulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'IN DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
İdare ve vergi mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. ... Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. … TL maktu harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. Dosyanın anılan Mahkemeye gönderilmesine,
5. 2577 sayılı Kanun'un (Geçici 8. maddesi uyarınca uygulanmasına devam edilen) 54. maddesinin 1. fıkrası uyarınca bu kararın tebliğ tarihini izleyen günden itibaren onbeş gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 06/11/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.