Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, konut dokunulmazlığının ihlali ve şantaj suçlarından sanık ..."in yapılan yargılaması sonunda; atılı suçlardan beraatine dair Aydın 2. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 31.05.2010 gün ve 2009/396 Esas, 2010/264 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi katılanlar vekili tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelendi;
Katılanlar vekilinin hakkı bulunmadığından süresinden sonraki duruşma isteminin CMUK.nın 318. maddesi gereğince reddiyle, incelemenin duruşmasız yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanık hakkında şantaj ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan, katılanlar vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanık hakkında beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlerin incelenmesine gelince;
Suç tarihinde on altı yaşı içerisinde bulunan mağdurenin rızasıyla sanık ile iki defa fiili livata yoluyla cinsel ilişkiye girdiği ve sanıktan şikâyetçi olduğu anlaşıldığı halde, sanık hakkında TCK.nın 104/1. maddesinde düzenlenen reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan mahkûmiyetine karar verilmesi gerekirken, aynı Kanunun 103/1. maddesinde düzenlenen çocuğun basit cinsel istismarı suçundan bereatine karar verilmesi,
Mahkemenin oluşa uygun kabulüne göre de, meşru olmayan bir amaçla ve davet edilmesi üzerine gittiği katılanlara ait evin bahçesinde ve samanlığında katılan ... ile fiili livata yoluyla cinsel ilişkiye giren sanığın konut dokunulmazlığının ihlali suçundan mahkûmiyeti yerine, yazılı gerekçeyle beraatine karar verilmesi,
Kanuna aykırı, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 10.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.