Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/18350 Esas 2018/26522 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı ve davalılardan ... vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının ... Devlet Hastanesi’nde sürekli değişen alt işveren temizlik şirketleri bünyesinde 01.08.2005 tarihinden emeklilik nedeniyle iş akdinin son bulduğu 28.09.2012 tarihine kadar kesintisiz olarak çalıştığını, davacının talep ettiği alacaklardan davalıların asıl işveren-alt işveren olarak müştereken ve müteselsilen sorumlu olduklarını ileri sürerek kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla çalışma ve bayram-genel tatil ücreti alacaklarının davalılardan tahsilini talep etmiştir.
Davalıların Cevabının Özeti:
Davalı kurum vekili, davacı ile davalı idare arasında akdedilen herhangi bir hizmet sözleşmesi olmadığını, davacının davalı Bakanlıktan hizmet alımı kapsamında ihale alan davalı şirket ve bunun öncesinde ihale alan diğer şirketlerin işçisi olarak çalıştığını, bu nedenle Bakanlığa husumet yöneltilemeyeceğini, davacının talep ettiği alacakların zamanaşımına uğradığını beyanla davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı şirket temsilcisi, davacının ... Devlet Hastanesi Başhekimliği’nin genel temizlik ve ilaçlama hizmet işine ait sözleşme gereği 01.05.2010 tarihinde işe başladığını, 31.12.2012 tarihinde sözleşme gereği işin bittiğini, davacının 28.09.2012 tarihine kendi isteği İle işten ayrılacağını ve emekli olacağını yazılı olarak beyan ederek emekli olduğunu beyanla davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı davalı Sağlık Bakanlığı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı dava dilekçesinde, çalıştığı süre boyunca yıllık izin kullanmadığını belirterek yıllık izin ücreti alacağı talebinde bulunmuştur. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda da, davacının yedi tam yıl hizmet süresi karşılığı toplam 110 gün yıllık izin hakkı olduğu tespit edilerek hesaplama yapılmıştır. Davacının 7 yıl boyunca hiç yıllık izin kullanmaksızın çalışmasının hayatın olağan akışına aykırı olduğu dikkate alınarak, Mahkemece; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 31. maddesine göre hakimin davayı aydınlatma yükümü gereği davacı asilden, yıllık izinlerini kullanıp kullanmadığı, kaç gün yıllık izin kullandığı, kaç gün kullanmadığı sorularak netleştirilmesi ve sonucuna göre karar verilmesi gerekirken bu hususlar gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
3-Kabule göre de, Davalı Sağlık Bakanlığı 492 sayılı Harçlar Kanunu"nun 13/j maddesine göre harçtan muaf olduğu halde, harçtan sorumlu tutulması hatalıdır.
Ayrıca, somut olayda fazla çalışma ve genel tatil alacaklarında mahkemece hakkaniyet indirimi yapılmıştır. Davacının hakkaniyet indirimi dışında reddedilen alacağı bulunmadığından davalı Sağlık Bakanlığı lehine vekalet ücretine hükmedilmesi de hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.