Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/18348 Esas 2018/26520 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/18348
Karar No: 2018/26520
Karar Tarihi: 06.12.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/18348 Esas 2018/26520 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı işyerinde ustabaşı olarak çalışan davacı işçinin hizmet sözleşmesi, İş Kanunu'nun 25. maddesi gereğince başka bir işçiye hakaret etmesi sebebiyle sona erdirilmiştir. Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla mesai, hafta tatili, ulusal ve dini bayram ile yıllık ücretli izin alacağının işverenden tahsilini istemiştir. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Ancak, davacının yıllık izin ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu uyuşmazlık konusu olmuştur. İş Kanunu'nun 59. maddesi gereğince iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu nedenle, Mahkemece dosya kapsamında yıllık izne ilişkin tüm deliller değerlendirilerek sonucuna göre yıllık izin alacağı hakkında karar verilmesi gerekirken, feshin haklı nedene dayandığı gerekçesiyle yıllık izin alacağının reddine karar verilmiştir. Bu

22. Hukuk Dairesi 2017/18348 E. , 2018/26520 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 01.03.2004 tarihinden 24.11.2011 tarihine kadar davalı işyerinde ustabaşı olarak çalıştığını, davacının hizmet sözleşmesinin işçi Hidayet Siviloğlu ile kavga etmesi sebebiyle sona erdirildiğini, davalının eski çalışanların hizmet sözleşmesini sona erdirmek amacında olduğunu belirterek; kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla mesai, hafta tatili, ulusal ve dini bayram ile yıllık ücretli izin alacağının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı şirket vekili, davacının iş sözleşmesinin başka bir işçiye hakaret etmesi sebebiyle İş Kanunu"nun 25/2-d maddesi gereğince sonlandırıldığını belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin yıllık izin ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır. Bu halde Mahkemece dosya kapsamındaki yıllık izne ilişkin tüm deliller değerlendirilerek sonucuna göre yıllık izin alacağı hakkında karar verilmesi gerekirken, feshin haklı nedene dayandığı gerekçesiyle yıllık izin alacağının reddine karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.12.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.