MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işverene ait işyerinde 15.07.2009-01.12.2014 tarihleri arasında pres operatörü olarak çalıştığını, uzun çalışma saatleri, Sosyal Güvenlik Kurumu’na gerçek ücretinin bildirilmemesi, ödenmeyen ve sigortasına yansıtılmayan fazla çalışma alacakları nedeniyle iş akdini 01.12.2014 tarihinde feshettiğini ileri sürerek bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının davalı iş yerinde 25.05.2009-02.12.2014 tarihleri arasında çalıştığını, davacının 2014 Kasım ayında sürekli rapor alarak işi yavaşlattığını, kendisinin başka bir iş bulduğunu ve orada çalışmak arzusunda olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesi talep edilmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
Somut olayda, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı tanık beyanlarına göre davacının yaz-kış bütün dönemlerde haftada 6 gün çalıştığı kabul edilerek hesaplama yapılmış ise de davacının dava dilekçesinde kış döneminde haftanın 5 günü çalıştığını beyan ettiği anlaşılmaktadır. Bu durumda davacının talebi aşılarak kış döneminde haftada 6 gün çalıştığının kabulü hatalı olmuştur. Yine yapılan işin niteliği, dosya kapsamı ve tanıkların ortak anlatımı birlikte değerlendirildiğinde davacının davalı işyerinde kış döneminde gündüz vardiyasında haftanın 5 günü 08.00-18.30, gece vardiyasında haftanın 5 günü 18.30-05.00 saatleri arasında, yaz döneminde ise gündüz vardiyasında haftanın 6 günü 08.00-18.30, gece vardiyasında ise haftanın 4 günü 18.30-05.00, haftanın 2 günü de 18.30-08.00 saatleri arasında çalıştığının kabulü dosya içeriğine daha uygun düşecektir. Mahkemece, belirtilen çalışma şekline göre fazla çalışma ücret alacağı hesaplanmalı, kazanılmış haklar da gözetilerek sonucuna göre hüküm kurulmalıdır. Eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 06.12.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.