MAHKEMESİ : ...FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ... Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 30.12.2014 tarih ve 2013/269-2014/296 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, "müvekkilinin... isimli bir kısa film hazırladığını, bu filmde kardeşinin oynadığını ve senaryo gereği bisikletle ..." u gezen bir bisikletçiyi canlandırdığını, sahnelerin müvekkili tarafından tasarlanıp müvekkilinin kendi kamerası ile kaydedildiğini, ancak bir süre sonra bu filme ait görüntülerin davalıya ait ... adlı televizyon kanalında yayınlandığını, bu yayının izinsiz olduğunu, müvekkilinin adının belirtilmediğini, bundan dolayı maddi ve manevi zarara uğradığını" iddia ile 5.000 TL maddi, 20.000 TL manevi tazminatın 27/11/2013 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, "dava konusu filmin hak sahibinin .... Bisiklet adlı firma olduğunu, zira bu kısa filmin .... Bisiklet" in reklam filmi olduğunu, filmin ..." ye konulduğunu, müvekkilinin kullanımının haber amaçlı ve hukuka uygun olduğunu, davacının belgesel filminin 36 dakika olmasına rağmen müvekkili tarafından kullanılan kısmın sadece 8 dakika olduğunu, talep edilen tazminatların fahiş olduğunu" savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma benimsenen bilirkişi kök ve ek raporu ve tüm dosya kapsamına göre,... adlı filmin ... 5. maddesi anlamında bir sinema eseri olduğu, eser sahibinin davacı olduğu, davalının kullanımının reklam niteliğinde olmayıp kendi programını zenginleştirme amacını taşıdığı, ... adlı televizyon programında davacıya ait görüntülerin 33 saniye süreyle kullanıldığı, bu kullanımın haber amaçlı kullanım niteliğinde olmadığı, ihtibas koşullarını taşımadığı, bu kullanım nedeniyle davacının isteyebileceği rayiç bedelin 5.000 TL olabileceği ihlalin gerçekleşme biçimi ve tarafların dosyaya yansıyan ekonomik ve sosyal durumları gözetilerek 2.500 TL manevi tazminata hükmedilmesi gerektiği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 383,33 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 17.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.