MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 11.02.2015 tarih ve 2013/472-2015/53 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin mali müşavir olarak çalıştığını, 2009 yılında işyerini davalıya devrettiğini, kasa defterinde belirtilen bir kısım müşterilere dair alacakların tahsil edilmesi veyahut tahsilatı imkansız durumda olması halinde 9.500,00 TL tutarın davalı tarafa 2009 yılı içerisinde müvekkiline ödenmesi hususunda anlaştıklarını, ancak davalının ödeme yapmadığını ileri sürülerek, 9.500,00 TL"nin tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davacı asil, 31.12.2013 tarihli azilname ile vekilini azledip 09.01.2014 havale tarihli ön inceleme duruşmasından önce verdiği dilekçesinde davalı ile aralarında bir devir sözleşmesi bulunmadığını, avukatının hukuki nitelemeyi yanlış yansıttığını, davalının serbest muhasebe bürosunda çalışan sigortalı işçisi olduğunu, 2008 yılında rahatsızlanınca davalıya kontrolü altında çalışması, idare müdürü ve mutemedi olması, sigortalılığının devam etmesi, yaptığı hatadan sorumlu olması, her türlü gelir ve giderin davalıya ait olması, yapacağı hizmete karşılık 2008 yılının tüm gelir ve giderlerinin davalıya ait olması, 2008 yılından önceki yıllara ait 42.000 TL muhasebe alacaklarının öncelikle tahsil edilmesi, görev süresinin 1 yıl olması hususunda sözlü olarak anlaştıklarını, sözleşmenin fesh edildiği 30.04.2009 tarihinde davalının borçlu çıkması üzerine "Hesap Durumu" başlıklı belge ile anlaşma yaptıklarını, bu belgede davalının belirtilen borçları 2009 yılı sonuna kadar ödeyeceğini imzası ile kabul ettiğini, ancak dava tarihine kadar alacak listesinde bazı değişiklikler olduğundan ilave alacakları gösteren yeni bir liste oluştuğunu ileri sürerek, alacaklarının bulunduğunun tespiti ile davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, mali müşavir olan ve muhasebe işyeri işleten davacının yanında müvekkilinin Ocak 2004–Ekim 2009 arasında sigortalı işçi olarak çalıştığını, mevzuat uyarınca, serbest muhasebeci ve mali müşavir şartları taşımayan davalıya muhesebe işyerinin devrinin yasal olarak mümkün olmadığından, iddia edlien sözleşme ve sözleşmeye istinaden düzenlenen hesap ekstresinin mutlak butlanla batıl olduğunu, hesap ekstresinde davacı tarafından metin kısmındaki 6.500,00 TL ibaresi tahrif edilerek 9.500,00 TL yapıldığını, yine hesap ekstresinde belirtilen alacaklı görünen müşterilerden davacının tahsilat yaptığını ve tahsilatlar nedeniyle vergi dairesine bildirim yapıldığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, tahsil edilmediği iddia edilen bir kısım muhasebe alacaklarına ilişkin davacı tarafından serbest meslek makbuzu düzenlenmesi, bir kısım müşterilerin davacıya muhasebe ücretini ödediğine ilişkin beyanları ve davacı ile yapılan anlaşmalar, muhasebe ücreti karşılığı davacıya senet verilmesi ile hesap ekstresinde belirtilen bir kısım alacaklarda tahrifat yapıldığından, davacının bu alacakların tahisilini davalıdan isteyemeyeceği, bir kısım muhasebe alacaklarının ise davacı tarafından tahsil edildiğinin davalı tarafından ispatlanamadığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile 1.050,00 TL alacağın davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı temyiz etmiştir.
1- Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacının aşağıdaki bendin dışında kalan sair temyiz itirazları nın reddi gerekmiştir.
2- Mahkemece benimsenen bilirkişi raporunun son sayfasında davacının davalıdan ilk etapta 1.350 TL alacağı bulunduğu kabul edilerek bir takım mahsup ve alacak kalemleriyle davacının netice itibariyle 1.050 TL alacağı bulunduğu sonucuna ulaşılmış, mahkemece de bu miktara hükmedilmiş ise de, bilirkişi raporundaki hesaplamada maddi hata bulunmakta olup hesaplamaya baz alınması gereken miktar 1.350 TL yerine 1.450 TL olduğundan yapılan diğer hesaplama işlemleri sonucu davacının 1.150 TL alacağı olduğu sonucuna ulaşılması gerekirken mahkemece maddi hata ile 1.050 TL"ye hükmedilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmekteyse de sözkonusu yanlışlık yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden mahkeme kararının düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının hüküm fıkrasının bir nolu bendindeki "1.050 TL" ibaresi silinerek, yerine " 1.150 TL" ibaresi yazılmak suretiyle kararın DÜZELTİLEREK ONANMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 17.06.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.