2. Ceza Dairesi Esas No: 2013/35173 Karar No: 2014/30824
Hırsızlık - mala zarar verme - konut dokunulmazlığını bozma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2013/35173 Esas 2014/30824 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanıklar hakkında hırsızlık, mala zarar verme, konut dokunulmazlığını bozma suçlarından açılan davada, hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümleri onanırken, konut dokunulmazlığını bozma suçundan verilen ceza bozulmuştur. Çünkü sanıkların uzlaşma kapsamına alınması gerektiği, yetersiz gerekçeyle beraat kararı verildiği ve TCK'nın ilgili maddesinin uygulanmadığı gerekçeleriyle eksik yargılama yapıldığı belirtilmiştir. Mahkeme kararında, 5271 sayılı CMK'nın 253 ve 254. maddeleri uyarınca konut dokunulmazlığını bozma suçundan uzlaştırma işlemi yapılması gerektiği, konut dokunulmazlığını bozma suçunun birden fazla kişi ile birlikte işlendiğinde TCK'nın ilgili maddesinin uygulanması gerektiği ve mala zarar verme suçuna ilişkin somut bir delilin bulunmayışının beraat kararı verilmesine yetersiz gerekçe olduğu belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak da 5560 sayılı Yasa’nın 24. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 1. fıkrasının “b” bendi, 5271 sayılı CMK'nın 253. ve 254. maddeleri, 5918 sayılı Yasa'nın 8. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 119/1-c maddesi gö
2. Ceza Dairesi 2013/35173 E. , 2014/30824 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, konut dokunulmazlığını bozma HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü: I- Sanıklar hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanıkların temyiz istemlerinin incelenmesinde, Yapılan duruşmaya toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, II- Sanıklar hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanıkların ve mala zarar verme suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik o yer Cumhuriyet savcısının temyiz istemlerinin incelenmesinde, Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak; 1- Sanıklara yüklenen konut dokunulmazlığını bozma suçunun 19.12.2006 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 5560 sayılı Yasa’nın 24. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının “b” bendi uyarınca uzlaşma kapsamına alındığı ve 5271 sayılı Yasa"nın 253. maddesinin 3. fıkrasına 5918 sayılı Yasa"nın 8. maddesi ile eklenen son cümlenin yürürlük tarihi olan 09.07.2009 gününe kadar uzlaşma kapsamında bulunmayan başka bir suç ile birlikte işlense dahi 22.04.2009 olan suç tarihi itibari ile uzlaşmaya tabi olduğunun anlaşılması karşısında; 5271 sayılı CMK"nın 253 ve 254. maddeleri uyarınca konut dokunulmazlığını bozma suçundan uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik kovuşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması, 2- Konut dokunulmazlığını bozma suçunun birden fazla kişi ile birlikte işlenmesi nedeniyle sanıklar hakkında 5237 sayılı TCK"nın 119/1-c maddesinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, 3- Yakınanın, evinin balkon kapısının yanında bulunan tuvalet penceresinin sökülerek yere konulduğunu anlatması ve olay yeri inceleme raporunda da yakınana ait evin balkon kısmında bulunan tuvalete ait camlı ahşap pencerenin yerinden söküldüğünün belirtilmesi karşısında; sanıkların yakınana ait evin ahşap penceresini yerinden sökmeleri nedeniyle bir zararın oluşup oluşmadığı yakınandan sorulup belirlenmeden, mala zarar verme suçuna ilişkin somut bir delilin bulunmayışı biçimindeki dosya içeriğine uygun olmayan yetersiz gerekçeyle ve eksik inceleme ile yazılı şekilde mala zarar verme suçundan sanıkların beraatlerine karar verilmesi, Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ile o yer Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin bu sebeplerden dolayı istem gibi BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1 maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca yeni hüküm kurulurken bozma öncesi hükmolunan yaptırımın (cezanın) ve sonuçlarının ağırlaştırılamayacağı kuralının gözetilmesine, 22. 12. 2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.