Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/12462 Esas 2018/9062 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Düşme

Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında açılan davanın şikayet yokluğu nedeniyle düşmesine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı ve mağdur vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdurun kanuni temsilcileri ile mağdura CMK"nun 234/2. maddesi uyarınca görevlendirilen vekilin iradelerinin çelişmesi halinde, kanuni temsilcinin iradesine üstünlük tanınması gerektiği Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20/05/2014 tarih ve 2013/283 E. 2014/273 karar sayılı ilamını ile belirtildiği anlaşılarak yapılan incelemede ;
Mağdurun babasının soruşturma aşamasında 28.08.2013 tarihli kolluk ifadesinde; annesinin ise 06.09.2013 tarihli kolluk ifadesinde sanıktan şikayetçi olmadıklarını beyan ettikleri, babanın 08.11.2013 tarihli ikinci kolluk ifadesinde sanığın kendileri ile ilgilenmemeleri ve çocuklarında meydana gelen yaralanmanın nitelikli olduğunu öğrenmeleri nedeni ile sanıktan şikayetçi olduğunu beyan ettiği; anne ve babanın kovuşturma aşamasında sanıktan şikayetçi olduklarını belirtmiş iseler de şikayetten vazgeçmeden vazgeçme olmayacağından 15.10.2014 tarihli duruşmada verilen katılma kararı hükümsüz olmakla, taksirle yaralama suçundan açılan davanın TCK"nın 73/4 ve CMK"nın 223/8. maddesi gereğince düşmesine karar verilmesinde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, mahalli Cumhuriyet savcısının ve mağdur vekilinin bilinçli taksirle yaralamadan hüküm kurulması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 02.10.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.