KARAR

Zorla alıkoyma ve ırz ve namusa tasaddide bulunma suçlarından sanık ...’ın yapılan yargılanması sonunda; atılı suçlardan beraetine dair, İzmir 7. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 22.11.2004 gün ve 2003/179 Esas, 2004/415 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtay’ca incelenmesi O Yer Cumhuriyet Savcısı ve katılan vekili tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay C.Başsavcılığından tebliğname ile daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında ırz ve namusa tasaddide bulunma suçundan verilen hükmün incelenmesinde:
Sanığa isnat olunan suçun yasa maddesinde öngörülen cezasının tür ve tutarına nazaran 765 sayılı TCK.nun 102/4. maddesinde belirlenen 5 yıllık asli zamanaşımına tabi olduğu, zamanaşımını kesen son işlem olan sanığın sorgusunun yapıldığı 26.09.2003 tarihi ile inceleme günü arasında bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından 5237 sayılı TCK.nun 7/2 ile 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddeleri gözetilmek suretiyle hükmün CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden sanık hakkında açılan kamu davasının aynı Yasanın 322 ve 5271 sayılı CMK.nun 223/8. maddeleri uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE,
Zorla alıkoyma suçundan verilen hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince:
Mağdurenin tüm aşamalardaki samimi anlatımları, tevilli sanık beyanları, mağdurenin maddi cebire ve tasaddiye maruz kaldığını gösterir doktor raporları ve tüm dosya içeriğine göre, sanığın işyerindeki odasına gelen mağdureye tasaddide bulunmak için kapıyı kilitleyip cebir uygulayarak dışarı çıkmasını engellemek suretiyle zorla alıkoyma suçunu işlediği anlaşılmakla; müsnet suçtan cezalandırılması yerine yazılı gerekçelerle beraetine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, O Yer Cumhuriyet Savcısı ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK.nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 19.01.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.



Aslı Gibidir. BAŞKAN
Yz.İş.Müdürü
...