Resmi belgede sahtecilik - başkasına ait kimlik bilgilerinin kullanılması suretiyle iftira - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/17453 Esas 2020/1998 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik, başkasına ait kimlik bilgilerinin kullanılması suretiyle iftira
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Hüküm tarihinde, davanın görüldüğü yer mahkemesinin yargı çevresi dışında Malatya E Tipi Kapalı Ceza İnfaz Kurumunda başka suçtan hükümlü olduğu anlaşılan sanığın, hükmün tefhim olunduğu oturumda hazır bulundurulması veya SEGBİS yolu ile duruşmaya katılması sağlanıp, yüzüne karşı hüküm verilmesi gerektiği gözetilmeden, yokluğunda yargılamaya devam edilip karar verilmek suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 193 ve 196. maddelerine aykırı davranılarak savunma hakkının kısıtlanması,
2-Kabule göre de; sanık hakkında resmi belgede sahtecilik suçu yönünden; Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 14.10.2008 gün ve 49/219 sayılı kararında da açıklandığı üzere; ceza yargılamasının amacı, somut gerçeğin ortaya çıkarılması olup bunun için başvurulan kanıtlama araçlarından biri de belgelerdir. Yargılama makamları suç isnadı nedeniyle oluşan uyuşmazlığı çözümlerken ele geçirilen ve kendiliklerinden getirtilen ya da iddia ve savunma doğrultusunda sunulan belgelerin güvenilirliğini de denetlemek durumundadırlar. Güvenilirliğin denetlenebilmesi için, belgenin aslının veya bunun olanaklı olmaması halinde de aslına uygunluğu yetkili makam veya kişilerce onanmış örnek ya da kopyalarının dosyaya konulması gerekir. Suça konu belgenin onaysız fotokopi olması durumunda hukuki sonuç doğurmaya elverişli nitelikte olmadığı, aslı bulunamayan evrakların aldatma kabiliyetlerinin bulunup bulunmadığının da tespit edilemeyeceği, fiili iğfalin aldatma niteliğini göstermeyeceği gözetilerek, somut olayda sanık hakkında hakaret suçundan yapılan soruşturma kapsamında suça konu sahte sürücü belgesinin onaysız fotokopisinin soruşturma dosyasına alındığı ancak tüm dosya kapsamından suça konu belge aslının ele geçirilemediğinin anlaşılması karşısında; unsurları itibariyle oluşmayan resmi belgede sahtecilik suçundan sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,
3-Başkalarına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suretiyle iftira suçu yönünden ise; sanık hakkında TCK"nin 58. maddesi gereğince tekerrüre esas alınan Ankara 6. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 2010/166 E.-215 K. sayılı kararında birden fazla mahkumiyet hükmü bulunduğu gözetilerek daha ağır mahkumiyet hükmünün tekerrüre esas alınması gerekirken hangi ilamın tekerrüre esas alındığının belirtilmemesi, yasaya aykırı,
4- 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.