Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/12711 Esas 2018/9004 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4,62/1,50/1-a, 52/2-4, maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre mahalli Cumhuriyet savcısının sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
Sanığın üzerine atılı taksirle yaralama suçunun TCK"nın 89/4. maddesinde hükme bağlandığı ve aynı maddenin 5. fıkrası gereğince 1. fıkrası kapsamı dışında bulunan bilinçli taksir hali hariç şikayete tabi olduğu, mağdur ..."nin 04.07.2014 tarihinde talimat mahkemesince alınan ifadesinde şikayetçi olmadığını beyan etmesi, katılan ..."ın ise mahkemeye bizzat sunduğu 22.09.2011 tarihli hakim havaleli feragat ve ibra anlaşmasıyla sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçtiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında açılan davanın düşmesi yerine, yargılamaya devamla mahkumiyetine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, sanık hakkındaki davanın şikayet yokluğu nedeniyle TCK"nın 73, 139 ve CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca isteme aykırı olarak DÜŞMESİNE, 02/10/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.