Esas No: 2021/20189
Karar No: 2022/15538
Karar Tarihi: 08.11.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/20189 Esas 2022/15538 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık kamu malına zarar verme ve kasten yaralamaya teşebbüs suçlarından mahkum edildi. Kasten yaralamaya teşebbüs suçundan verilen adli para cezası türü ve miktarı itibariyle temyize müsait olmadığı için temyiz reddedildi. Kamu malına zarar verme suçundan verilen hükümde ise infaz yetkisi kısıtlı şekilde adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrileceği şeklinde ihtar edildiği için bozma nedeni yapılmadı. Sanığın temyiz istemi reddedildi ve karar onandı. Kanun olarak 6217 sayılı Kanun, 5320 sayılı Kanun, 1412 sayılı CMUK, ve 6545 sayılı Yasaya yer verilmiştir. Yasa açıklamaları ise adli para cezalarının ödenmesi halinde kamuya yararlı bir işte çalışma tedbirine de karar verilebileceği, adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrileceği şeklinde ihtar edilmesi infaz aşamasında dikkate alınabileceği şeklinde olmuştur.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kamu malına zarar verme ve kasten yaralamaya teşebbüs
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I)Sanık hakkında kasten yaralamaya teşebbüs suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında kasten yaralamaya teşebbüs suçundan dolayı tayin edilen 740 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince sanığın temyiz isteminin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II)Sanık hakkında kamu malına zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 04.10.2018 tarih, 2015/8-656 Esas ve 2018/404 Karar sayılı içtihadında belirtildiği üzere; 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 106/3. maddesi uyarınca adli para cezalarının ödenmesi halinde kamuya yararlı bir işte çalışma tedbirine de karar verilebileceği gözetilerek, sanık hakkında kurulan hükümde infaz yetkisini de kısıtlar şekilde adli para cezasının ödenmemesi halinde hapse çevrileceğinin ihtar edilmiş olması infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görüldüğünden bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanığın temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 08.11.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
