Davacı, davalı işveren nezdinde 10.06.1998-10.07.2002 tarihleri arası çalıştığının tespiti ile işçilik alacağının tahsiline  karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine  vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, davacının davalı kooperatife ait işyerinde 10.8.2000-10.7.2002 tarihleri arasında  kesintisiz olarak çalıştığı iddiasına dayalı davalı Kuruma eksik bildirilen çalışmanın tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece istemin reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden davalı işverence 1.9.2000 tarihli giriş bildirgesi ile davacının işe girişinin 10.7.2002 tarihinde çıkışının ve bu tarihler arasındaki çalışmasının tam olarak Kuruma bildirildiği, işyerinin bina inşaat işyeri olarak 15.10.1995 tarihinde 506 sayılı Yasa kapsamına alınıp 1.3.2003 tarihinde çıkarıldığı anlaşılmaktadır. 
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa’nın 79/10.maddesinde bu tür hizmet tesbiti davalarının kanıtlanması yönünden özel bir yöntem öngörülmemiştir. Kimi ayrık durumlar dışında resmi belge ve yazılı delillerin bulunması sigortalı sayılması gereken sürelerin saptanmasında güçlü delil olmaları itibariyle sonuca etkili olurlar. Ne var ki bu tür kanıtların bulunmaması halinde somut bilgilere dayanması inandırıcı olmaları koşuluyla bordro tanıkları veya iş ilişkisini bilen komşu işyeri çalışanları gibi kişilerin bilgileri ve bunlara destekleyen diğer tanıklarla dahi sonuca gitmek mümkündür.
Yapılan incelemede dinlenen bordo tanıklarının uyuşmazlık konusu olan dönemde çalışmalarının bulunmadığı ancak karşı kooperatifte evi bulunan tanık S.M.’ın davacının 2000 yılından itibaren bu işyerinde bekçilik yaptığını, kendisine de 7,8 aylık sigortasının yaptırılmadığını söylediğini komşu işyeri çalışanı N.P. nın ise davacının davalı kooperatifte iki yıl bekçilik yaptığını beyan ettiği anlaşılmaktadır. Bu beyanlar karşısında davacının 10.8.2000 – 31.8.2000 tarihleri arasında davalı kooperatifte çalıştığı kabul edilerek bu döneme ilişkin istemin kabulüne karar verilmesi gerekirken mahkemece reddine karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 14.4.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.