Davacı iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine   karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davacı ile davalı vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan  ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
Dava, nitelikçe Sosyal Sigortalar Kurumu tarafından karşılanmayan zararın giderilmesi istemine ilişkindir. Bu nedenle, bu tür uyuşmazlıklarda öncelikle zararlandırıcı sigorta olayının iş kazası niteliğinde olup olmadığı, sigortalının meslekte kazanma güç kayıp oranı ve bu orana göre, kurum tarafından bağlanan gelirin peşin sermaye değerinin, hiç bir kuşku ve duraksamaya yer vermeksizin araştırılıp, saptanması gerektiği söz götürmez. Oysa mahkemece davacının malüliyet oranı  506 Sayılı Yasanın 109.maddesinin öngördüğü prosedür gereğince tespit edilmeden sonuca  gidildiği dosya içeriğinden anlaşılmaktadır.
Mahkemece yapılacak iş, davacının 18.04.2001 tarihinde geçirdiği iş kazası sonunda oluştuğu ileri sürülen maluliyet oranını 506 Sayılı Yasanın 109.maddesinin öngördüğü prosedür çevresinde belirlemek kurum işlemine itiraz halinde, Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık  Kurulundan  itiraz edilmesi halinde giderek Adli Tıp Kurumundan görüş almak ve sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın, özellikle 506 Sayılı Yasanın 109.maddesinde öngörülen prosedür gereğince maluliyet oranı tespit edilmeden  yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle  BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine,  14.04.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.