Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18317 Esas 2020/4613 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18317
Karar No: 2020/4613
Karar Tarihi: 05.03.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18317 Esas 2020/4613 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanık hakkında kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükümleri uygulanmıştır. Ancak sanığın tekerrüre esas olabilecek birden fazla mahkumiyeti bulunması nedeniyle hangi ilamın tekerrüre esas alındığı gösterilmemiştir. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun kararı gereği infaz aşamasında bu durum gözetilebileceğinden bu hususlar bozma nedeni yapılmamıştır. Kararın ikinci kısmında ise, sanık hakkında kasten basit yaralama suçlamasıyla açılan kamu davasının düşürülmesi gerektiğine karar verilmiştir. Bu nedenle, kararın ilk kısmı onanmış, ikinci kısım ise bozulmuştur. Kararda geçen kanun maddeleri, TCK'nin 53. maddesi ve CMK'nin 223/8. maddesi olarak belirtilmiştir. Ancak Anayasa Mahkemesi'nin kararı gereği TCK'nin 53. maddesinde bazı hükümler iptal edilmiş olsa da, infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bu hususlar bozma nedeni yapılmamıştır.

3. Ceza Dairesi 2019/18317 E. , 2020/4613 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında mağdurlar ... ve ..."a karşı kasten yaralama suçundan kurulan hükümlere yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesinde:
Tekerrüre esas olabilecek birden fazla mahkumiyeti bulunan sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulandığı halde hangi ilamın tekerrüre esas alındığı gösterilmemiş ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.01.2013 tarih, 2012/6-1431 Esas ve 2013/18 sayılı kararı gereğince infaz aşamasında gözetilebileceğinden,
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bu hususlar bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre, sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2) Sanık hakkında mağdur ..."a karşı kasten yaralama suçundan kurulan hükme yönelik sanığın temyiz talebinin incelenmesinde:
Tarafların suç tarihinde resmi nikahlı olmadıkları ve mağdur ..."ın 29.12.2015 tarihli celsede şikayetten vazgeçtiğini bildirdiği anlaşıldığından, sanığın da aynı celsede şikayetten vazgeçmeyi kabul ettiğini bildirmesi karşısında, sanığa atılı kasten basit yaralama suçunun soruşturması ve
kovuşturmasının takibi şikayete bağlı suçlardan olması ve mağdurun şikayetten vazgeçmesi nedeniyle, TCK’nin 73/4 ve CMK’nin 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkında açılan kamu davasının düşürülmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA ve şikayetten vazgeçme nedeniyle TCK’nin 73/4 ve CMK’nin 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkında açılan kamu davasının DÜŞÜRÜLMESİNE, 05.03.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.