MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki alacak davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davalının paydaşı olduğu taşınmazda, müvekkilinin kiracı olduğunu, kira ilişkisi devam ederken kiralanana sondaj kuyusu açtırdığını, davalının istemi üzerine 2006 yılı sonunda kiralananı tahliye ettiğini ancak sondaj kuyusunun bedelinin davacıya ödenmediğini, davalının sondaj kuyusunu benimseyerek halen kullandığını belirterek 15.000 TL"nin yasal faiziyle tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, sondaj kuyusunun zorunlu ve faydalı masraf niteliğinde olmadığını, müvekkilinin bilgisi bulunmadığını, davacının, 6.000 TL kira borcunu ödemediğin belirterek davanın reddini, aksi halde 6.000 TL kira borcundan alacağın mahsubunu istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 11.400 TL alacağın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bent dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) Yerleşik uygulama, kiracının kiralanana yaptığı faydalı ve zorunlu masrafların yapıldığı tarih itibariyle TBK.nun 530. maddesi (BK. 414.m) kapsamında vekaletsiz iş görme hükümlerine göre davalı kiraya verenden isteme hakkı olduğu yönündedir. Kural olarak bu gibi zorunlu ve faydalı masrafların kira sözleşmesinin başlangıcında yapılmış olduğu kabul edilmektedir. Kiralananın tahliyesi sonunda kiraya veren bunları benimsemiş ise kiracı aleyhine sebepsiz zenginleşme meydana gelmiştir. Kiraya verenin sorumluluğu faydalı imalatların imal tarihindeki değerinden yıpranma payı düşülmek suretiyle bulunacak değer kadardır.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, kiralanana yapılan dava konusu imalatın dava tarihi itibariyle değerinin tespit edildiği, kiracının kullanım süresi ile orantılı yıpranma payı düşülmediği anlaşılmaktadır. Bu durumda Mahkemece kiracı tarafından yapılan imalatın, imal tarihleri itibariyle değeri belirlenerek imalat bedellerinden yıpranma payı düşülmek suretiyle sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
3-) Davalı kiraya veren, davacının kira borcunu ödemediğini belirterek 6.000 TL kira alacağı yönünden takas ve mahsup talebinde bulunmuştur. Davalının, takas-mahsup talebi hakkında olumlu veya olumsuz bir karar verilmemiş olması da doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci ve üçüncü bentte açıklanan nedenlere hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince davalı yararına BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK.nun 440.maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 30/05/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.