Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2014/2940 Esas 2015/14575 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, icra takibine yapılan itirazın iptali, takibin devamı ile %20 icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı ve davalılardan ... avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, bir kısım işçilik alacaklarının tahsili için yürüttüğü icra takibine itirazın iptali ile %20 icra inkar tazminatına hükmedilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalılardan ... , davacının işçileri olmadığını savunarak husumet yokluğu nedeniyle, davalı ... ise; ...nin tüzel kişiliğinin kaldırılarak 29.03.2009 tarihinden itibaren ...’ne bağlandığını, devredilen borçlar listesinde davacının adının geçmediğinden davacıya herhangi bir borçlarının olmadığını savunarak davanın reddine davacının %20 icra inkar tazminatına mahkum edilmesine karar verilmesini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlara ve bilirkişi raporuna dayanılarak isteği kısmen hüküm altına almıştır.
D) Temyiz:
Kararı davacı ve davalılardan ... avukatları temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
Mahkemece tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli kararın gerekçe kısmında yer alan icra inkar tazminatına ilişkin kabul birbirinden farklıdır.
HMK.’nun 298/2 maddesi gereğince sonradan yazılacak gerekçeli kararın kısa karara uygun olması, tefhim edilen kısa karara aykırı olmaması gerekir. Aksi halde, yargılamanın aleniyeti ilkesi zedelenmiş ve mahkeme kararına güven sarsılmış olacaktır. Asıl olan tefhim edilen kısa karardır. Gerekçeli kararın kısa karara uygun olmaması, çelişki yaratır ve gerekçeli kararın yok hükmünde olduğu anlamına gelir. Belirtmek gerekir ki, kısa karar ile gerekçeli karar çelişkisi, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu’nun 10.04.1992 gün ve 1991/7 Esas, 1992/4 Kararı gereğince bozma nedenidir.
Mahkemece, gerekçede “….Alacak yargılama sonucu belirlendiğinden iki tarafın lehine de inkar tazminatına hükmedilmiştir....” denilerek taraflar yararına icra inkar tazminatı kabul edilmiş ise de; tefhim edilen hüküm özetinde icra inkar tazminatının dahil olup olmadığı anlaşılmayacak şekilde “Fazlaya ilişkin talebin reddine,” şeklinde karar verilmesi hüküm ve gerekçe çelişkisi olup, hüküm müphem olduğundan HMK.nun 298/2. maddesine ve YİBK.na aykırı olan hükmün bozulması gerekmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, bozma sebebine göre sair temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 16/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.