Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/4 Esas 2016/6650 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/4
Karar No: 2016/6650
Karar Tarihi: 15.06.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/4 Esas 2016/6650 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taraflar arasındaki taşınır mal ve alacak davası sonucunda Tüketici Sorunları Hakem Heyeti Başkanlığı kararlarının kaldırılması istenilmiştir. Mahkeme davayı kabul etmiş ve davacıya iadesi gereken miktar olan 961.91 TL'nin iadesine karar vermiştir. Ancak, bu miktarın 2,080.00 TL olan temyiz sınırının altında olması nedeniyle davalı vekilinin temyiz istemi miktardan reddedilmiştir. HUMK'nın 427/2. maddesi gereği, miktar veya değeri 1,000.00 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. 5219 sayılı Kanun ile değişik olan bu maddeye göre, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece karar verilebileceği gibi, Yargıtay tarafından da temyiz istemlerinin reddine karar verilebileceği belirtilmiştir.

11. Hukuk Dairesi 2016/4 E. , 2016/6650 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 08/07/2015 gün ve 2015/231-2015/589 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’nın 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL"dir. Dava dilekçesinde, 961,91 TL"nin davacıya iadesine karar verilen Tüketici Sorunları Hakem Heyeti Başkanlığı kararlarının kaldırılmasına karar verilmesi istenilmiş, mahkemece davanın kabulüne kararı verilmiştir. Davacı tarafça talep edilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01/06/1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin miktardan REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 15/06/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.