Karşılıksız yararlanma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2014/11787 Esas 2014/30638 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/11787
Karar No: 2014/30638
Karar Tarihi: 18.12.2014

Karşılıksız yararlanma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2014/11787 Esas 2014/30638 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, karşılıksız yararlanma suçundan yargılanan sanığın beraatine karar vermiş ancak katılma isteminde bulunan kurum vekilinin temyiz talebi sebebiyle hükmün bozulmasına karar vermiştir. Sanığın katılan kurumun zararını tazmin ettiği göz önünde bulundurularak ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda 6352 sayılı Yasanın Geçici 2. maddesinin 2. fıkrası ile CMK'nın 223/4-(a) maddeleri uyarınca sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.

2. Ceza Dairesi 2014/11787 E. , 2014/30638 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Katılma istemi karara bağlanmayan şikayetçi kurum vekilinin CMK"nın 260. maddesinin 1. fıkrası uyarınca hükmü temyize hakkı bulunduğu anlaşılmakla; usulüne uygun olarak yaptığı katılma istemi hakkında mahkemece olumlu ya da olumsuz bir karar verilmeyen ve suçtan zarar gördüğü açıkça anlaşılan şikayetçi kurum vekilinin katılma isteminin CMK"nın 237. maddesinin 2. fıkrası uyarınca kabulüne karar verilerek yapılan incelemede;
Katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Yasanın Geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, esastan inceleme yapılarak yazılı şekilde beraatine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları ile tebliğnamedeki düşünce bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Yasa"nın Geçici 2/2 ve CMK"nın 223/4-(a) maddeleri uyarınca sanık hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 18.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.