22. Hukuk Dairesi Esas No: 2017/18588 Karar No: 2018/26374 Karar Tarihi: 05.12.2018
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/18588 Esas 2018/26374 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı işçi fazla mesai, hafta tatili ve yıllık izin ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı işveren davanın reddini talep etmiştir. Mahkeme davacının taleplerinin bir kısmını kabul etmiş ve yıllık izin ücreti açısından davacı talebini takip etmemekte olduğundan bahisle bu konuda karar verilmemesine karar vermiştir. Davacı taraf temyiz etmiş ve Yargıtay 22. Hukuk Dairesi kararında, hafta tatili ücreti alacağı konusundaki kararda, davacının haftanın 7 günü çalıştığı sabit olduğu için ayda 2 kez hafta tatilinde çalıştığının kabul edilmesiyle verilen kararın hatalı olduğuna karar verilmiştir. Ayrıca, asıl dava dosyası ile birleştirilen ek dava tarihinden itibaren faiz yürütülmesi gerektiği belirtilmiştir. Kanun maddeleri ise belirtilmemiştir.
22. Hukuk Dairesi 2017/18588 E. , 2018/26374 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : İş Mahkemesi
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı isteminin özeti: Davacı, fazla mesai, hafta tatili ve yıllık izin ücreti alacaklarının tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalının cevabının özeti: Davalı, davanın reddini talep etmiştir. Mahkeme kararının özeti: Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne kısmen reddine, yıllık izin ücreti açısından davacı talebini takip etmemekte olduğundan bahisle bu konuda karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Temyiz: Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Gerekçe: 1-Taraflar arasındaki uyuşmazlık konusu davacının hafta tatili ücreti alacağının olup olmadığı noktasındadır. Somut olayda; Mahkemece gerekçeli kararda, dinlenen davacı tanık beyanlarından, davacının hafta tatil günleri çalıştığı anlaşılsa da, bir kişinin sürekli olarak hiç ara vermeden çalışması hayatın olağan akışına aykırı olduğundan, ancak ayda 2 hafta tatil günü, normal süre çalışmış olabileceği kabul edilerek alacağının bilirkişi raporunda hesaplandığı belirtilmiştir. Ancak kararda da belirtildiği üzere, dinlenen davacı tanıklarının beyanları dikkate alındığında davacının haftanın 7 günü çalıştığı sabittir. Buna rağmen, hafta tatillerinde çalıştığını tanık beyanlarıyla ispat eden davacının ayda 2 kez hafta tatilinde çalıştığının kabulüyle karar verilmesi hatalı olup bozma sebebidir.
2-Davacı taraf dava dilekçesinde açıkça görüleceği üzere, açılan dava faiz talebi olmaksızın belirsiz alacak olarak açılmıştır. Davacı taraf 22.07.2015 havale tarihli talep artırım dilekçesi sunmuş, aynı tarihte tamamlama harcı yatırmıştır. Bunun yanıra, davacı taraf asıl dosya ile birleştirme kararı verilen ... 3. İş Mahkemesinin 2015/517 esas sayılı dosyasındaki ek dava ile fazla mesai ve hafta tatili ücreti alacaklarına ilişkin asıl dava tarihinden itibaren işlemiş faizleri için talepte bulunmuştur. Yargılama sonucunda mahkemece verilen kararda ise, fazla mesai ve hafta tatili ücreti alacakları için faiz başlangıçları dava ve ıslah tarihine göre belirlenmiş, ek davaya ilişkin olumlu veya olumsuz bir karar verilmemiştir. Ancak mahkemece, ilk davada(asıl davada) faize hükmedilmesi hatalı olmuştur. Çünkü ilk dava dilekçesinde faiz talebi bulunmamaktadır. Ayrıca ek davada, ilk dava (asıl dava) tarihinden ek dava tarihine kadar işlemiş olan faizler belirlenerek hüküm altına alınmalı, yine ek davada asıl alacak miktarlarına ek dava tarihinden itibaren faiz yürütülmesine karar verilmelidir. SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05.12.2018 tarihinde oy birliği ile karar verildi.