Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2012/26883 Esas 2014/15020 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2012/26883
Karar No: 2014/15020
Karar Tarihi: 17.09.2014

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2012/26883 Esas 2014/15020 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların resmi belgede sahtecilik suçundan ayrı ayrı mahkum edilmesine karar verilen hukuk davasında, TCK'nun 204/1-3 ve 43/1 maddeleri uygulanarak sanıklara 3 yıl 20 ay 7 gün hapis cezası verildi. Bu cezadan TCK'nun 62/1 maddesi gereğince %1/6 oranında indirim yapılarak sonuç hapis cezasının 3 yıl 10 ay 25 gün yerine, 2 yıl 22 ay 25 gün olarak eksik belirlenmesi isabetsizliği aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamıştır. Ancak, 5237 sayılı Yasanın 53. maddesinin 1. fıkrasının c bendinde yer alan hak yoksunluğunun, aynı maddenin 3. fıkrasına göre koşullu salıverilen hükümlünün kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmeye kadar uygulanabileceği gözetilmeden hüküm kurulduğu belirtilmiştir. Buna rağmen, bu hususun 5320 Sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gerektiği ve düzeltilebileceği ifade edilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri şöyle açıklanabilir:
-TCK'nun 204/1-3 maddeleri, kamu görevlisinin görevi nedeniyle düzenlediği belgeyi sahte olarak düzenlemesi suçunu tanımlar.
-TCK'nun 43/

11. Ceza Dairesi 2012/26883 E. , 2014/15020 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Sanıkların ayrı ayrı mahkumiyetine

TCK"nun 204/1-3 ve 43/1. maddeleri uygulanarak hükmolunan 3 yıl 20 ay 7 gün hapis cezasından anılan Yasanın 62/1. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılarak sonuç hapis cezasının 3 yıl 10 ay 25 gün yerine, 2 yıl 22 ay 25 gün olarak eksik belirlenmesi isabetsizliği aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin tahkikat neticelerine uygun olarak tecelli eden kanaat ve takdirine, tetkik olunan dosya içeriğine göre sanıklar müdafilerinin, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine; ancak:
5237 sayılı Yasanın 53. maddesinin 1. fıkrasının c bendinde yer alan hak yoksunluğunun, aynı maddenin 3. fıkrasına göre koşullu salıverilen hükümlünün kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmeye kadar uygulanabileceği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı ise de; yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun 5320 Sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 Sayılı Yasanın 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından 5237 sayılı Yasanın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılarak, yerine, “53. maddenin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın c bendinde yer alan kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık haklarından koşullu salıverilme tarihine, 1. fıkranın diğer bentlerinde yazılı haklardan cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” denilmek suretiyle eleştiri dışında sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün istem gibi DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.09.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.